Andrzej Władysław Jarosik, urodzony 26 listopada 1944 roku w Sosnowcu, był jednym z czołowych polskich piłkarzy, którzy swoim talentem odznaczali się na boisku. Jego życie zakończyło się 23 kwietnia 2024 roku w Saint-Mandrier-sur-Mer.
W trakcie swojej kariery sportowej, Jarosik występował na pozycji napastnika, gdzie wykazywał się dużymi umiejętnościami oraz determinacją. Jego pasja do futbolu oraz charakterystyczny styl gry przyczyniły się do jego uznania w polskim futbolu.
Życiorys
Andrzej Jarosik to postać, której dokonania w świecie piłki nożnej nie mogą zostać zapomniane. Ukończył Technikum Ekonomiczne w Sosnowcu, co było fundamentem jego późniejszej kariery. Jego przygoda z piłką nożną zaczęła się w Zagłębiu Sosnowiec, gdzie grał od 1958 do 1975 roku. Następnie, Jarosik przeniósł się do Francji, gdzie występował w klubach takich jak Racing Strasbourg (1975–1976) oraz SC Toulon (1976–1977).
Jako reprezentant Polski, wystąpił w 25 meczach, zdobywając 11 bramek. Debiutował w 1965 roku w spotkaniu z Bułgarią, które zakończyło się remisem 1:1. Jego ostatni występ w barwach narodowych również miał miejsce przeciwko Bułgarii, w Starej Zagorze, gdzie Polska przegrała 1:3. W latach 1970 i 1971, zdobył tytuł króla strzelców I ligi, uzyskując odpowiednio 18 oraz 13 goli.
Wielkim osiągnięciem była jego kwalifikacja do igrzysk olimpijskich w Monachium w 1972 roku, gdzie drużyna zdobyła złoty medal. Jednakże, Jarosik w kluczowym meczu ćwierćfinałowym przeciwko ZSRR odmówił występu na boisku, co miało związek z jego niezadowoleniem z pozycji na ławce rezerwowych. Zastąpił go Zygfryd Szołtysik, który zdobył bramkę, a Jarosik, mimo że nie brał udziału w finale, uczestniczył w ceremonii dekoracji drużyny. Swoją obecnością wspierał innych piłkarzy, takich jak Hubert Kostka, Antoni Szymanowski, Jerzy Gorgoń, czy Zygmunt Anczok.
Na tę okoliczność, podczas dekoracji wręczono medale 13 zawodnikom, w tym Zygmuntowi Maszczykowi, Marianowi Ostafińskiemu, Lesławowi Ćmikiewiczowi, Kazimierzowi Deynie, Włodzimierzowi Lubańskiemu, Robertowi Gadochowi oraz Jerzemu Krasce. Jarosik oraz Marian Szeja wówczas nie otrzymali medali olimpijskich, ponieważ ani razu nie wyszli na boisko podczas finałów. Jednakże, w 2001 roku, Polska Komitet Olimpijski uznał ich prawa do medali oraz przyznał im złotą odznakę. Dodatkowo w wrześniu 1972 roku Jarosik został uhonorowany Złotą Odznaką Polskiego Związku Piłki Nożnej.
W 1975 roku Jarosik zdecydował się na nowy rozdział w swoim życiu, osiedlając się z rodziną w Francji, gdzie kontynuował grę w RC Strasbourg oraz SC Toulon. Po zakończeniu kariery sportowej, zajął się prowadzeniem interesów, kontynuując swoją obecność w życiach wielu fanów piłki nożnej.
Przypisy
- Nie żyje Andrzej Jarosik, najlepszy piłkarz i zarazem strzelec w historii Zagłębia – Sosnowiec łączy [online] [dostęp 15.05.2024 r.]
- Zmarł Andrzej Jarosik [online], www.90minut.pl [dostęp 14.05.2024 r.]
- a b Andrzej Jarosik – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 31.01.2023 r.]
- „Encyklopedia piłkarska FUJI tom 16 – Biało-Czerwoni, dzieje Reprezentacji Polski (3) 1971–1980” wydawnictwo GiA Katowice 1996 r., s. 34.
- Sport. 10.09.1972 r. – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21.09.1972 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Robert Sęk | Czesław Uznański | Marian Masłoń | Łukasz Rutkowski (hokeista) | Jerzy Dworczyk | Oktawiusz Marcińczak | Piotr Kantor | Tomasz Byjos | Bartosz Kacper Zawadzki | Bartłomiej Kurowski | Halina Skorek | Justyna Możdżonek | Arkadiusz Sowa | Rafał Radziszewski | Agnieszka Majewska | Leszek Baczyński | Marek Jendryś | Krzysztof Podsiadło | Ryszard Głowacki (piłkarz) | Krzysztof KoniuszOceń: Andrzej Jarosik