Aleksander Dziurowicz

---

Kariera piłkarska

Początek kariery sportowej Dziurowicza miał swoją bazę w zespole Czarnych, gdzie już jako piętnastolatek debutował w drużynie seniorów. W wyniku fuzji, która miała miejsce w 1948 roku, połączenia drużyn Czarnych oraz RKU Sosnowiec, młody bramkarz reprezentował barwy Metalu Sosnowiec, a następnie Stali, w której rywalizował z legendarnym Janem Powązką. W kolejnym roku, 1949, zdołał wywalczyć awans do II ligi. W latach 1951–1952 pełnił służbę wojskową, grając w klubie wojskowym OWKS Kraków. Tam, w 1951 roku, również awansował do I ligi. Swój debiut w elicie zanotował 28 września 1952 roku w meczu ŁKS Łódź – Wawel Kraków (1:0), zmieniając Leona Hajduka w 75. minucie gry.

Po zakończeniu służby Dziurowicz powrócił do Sosnowca, gdzie w 1954 roku razem z zespołem zdołał awansować do I ligi. Nosił barwy Zagłębia, rozgrywając 118 meczów aż do zakończenia kariery sportowej w 1963 roku. Jego fenomenalny rezultat 627 minut bez straconej bramki został poprawiony dopiero po 15 latach przez bramkarza Legii Warszawa, Władysława Grotyńskiego, który także miał swoje momenty w Zagłębiu Sosnowiec w latach 70. Warto również wspomnieć o niecodziennym incydencie Dziurowicza w meczu przeciwko Gwardii (Polonii) Bydgoszcz, gdzie doznał tak poważnej kontuzji, że musiał być przewieziony do szpitala. Niemniej jednak, po chwili został dostarczony karetka do boiska, aby dokończyć mecz.

30 marca 1957 roku w meczu Stal Sosnowiec – Budowlani Opole Dziurowicz zdobył bramkę z rzutu karnego, czyniąc go jedynym w historii sosnowieckiego klubu bramkarzem, który strzelił gola w I lidze. Kibice znali go jako „Lolek”, a koledzy z drużyny nazywali go „Paj”. Po śmierci spoczął na sosnowieckim cmentarzu przy Alei Mireckiego.

Europejskie puchary

Dzięki sukcesom Zagłębia, Dziurowicz otrzymał możliwość zaprezentowania swoich umiejętności w europejskich rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów. Debiutował w meczu z węgierskim Ujpestem Dozsa Budapeszt, który dobiegł końca wysoką porażką sosnowiczan.

Lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	Przeciwnik	Wynik	Rozgrywki	Czas gry	Uwagi
1	12 września 1962	Budapeszt	Újpest FC	Zagłębie Sosnowiec	5:0	PZP	90′	–

Statystyki piłkarskie

Na poziomie I ligi Dziurowicz rozegrał 119 meczów, osiągając jedną bramkę, reprezentując dwa kluby:

• OWKS Kraków – 4 mecze,
• Stal, późniejsze Zagłębie Sosnowiec – 115 meczów i 1 bramka.

Sezon	Klub	Liga	Mecze	Gole	Uwagi
1950	Stal Sosnowiec	II liga	2	0	–
1951	OWKS Kraków	II liga	?	?	–
1952	OWKS Kraków	I liga	4	0	–
1953	Stal Sosnowiec	II liga	?	0	–
1953/1954	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	?	0	półfinał
1954	Stal Sosnowiec	II liga	20	0	awans do I ligi
1954/1955	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	1	0	–
1955	Stal Sosnowiec	I liga	16	0	wicemistrz Polski
1956	Stal Sosnowiec	I liga	22	0	–
1956/1957	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	2	0	–
1957	Stal Sosnowiec	I liga	22	1	–
1958	Stal Sosnowiec	I liga	11	0	spadek do II ligi
1959	Stal Sosnowiec	II liga	7	0	awans do I ligi
1960	Stal Sosnowiec	I liga	15	0	–
1961	Stal Sosnowiec	I liga	14	0	–
1962	Zagłębie Sosnowiec	I liga	8	0	–
1962	Zagłębie Sosnowiec	Puchar Polski	4	0	zdobycie pucharu
1962/1963	Zagłębie Sosnowiec	I liga	7	0	brązowy medal MP
1962/1963	Zagłębie Sosnowiec	PZP	1	0	–
–	suma	II liga	?	0	–
–	suma	I liga	119	1	–
–	suma	Puchar Polski	?	0	–
–	suma	PZP	1	0	–

Kariera reprezentacyjna

Pomimo swoich licznych osiągnięć sportowych, Aleksander Dziurowicz nie zdołał zagrać w reprezentacji Polski A. Jego jedynym występem na arenie międzynarodowej był oficjalny mecz w reprezentacji Polski B.

Lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	Przeciwnik	Wynik	Typ rozgrywek	Czas gry	Notatki	Klub zawodnika
1.	26 czerwca 1955	Rzeszów	Polska B	Bułgaria B	1:1	towarzyski	90′	_	Stal Sosnowiec

Kariera trenerska

W 1959 roku, będąc aktywnym zawodnikiem, Aleksander Dziurowicz rozpoczął swoją karierę trenerską, obejmując posadę trenera Górnika Sosnowiec. Klub ten miał swoje boisko usytuowane przy Alei Mireckiego, a Dziurowicz pełnił tę rolę aż do lat 70-tych, kiedy to Górnik został włączony do Zagłębia. W wyniku tej zmiany Dziurowicz przeszedł do pracy jako trener młodzieży w Zagłębiu, co pokazuje jego zaangażowanie w rozwój młodych talentów.

Dalszy etap jego kariery obejmował również szeroki zakres obowiązków, gdy został kierownikiem Stadionu Ludowego. Te doświadczenia pozwoliły mu na lepsze zrozumienie aspektów organizacyjnych w sporcie. Na początku lat 80-tych Dziurowicz przeszedł na emeryturę, jednak nie zakończył całkowicie swojej działalności w piłce nożnej. Podjął się prowadzenia KKS Czarni, gdzie trenował zarówno sekcję męską, jak i kobiecą, a także Warty Zawiercie, co świadczy o jego pasji do sportu i gotowości do pracy w różnych środowiskach.

Sukcesy

Aleksander Dziurowicz osiągnął wiele znakomitych sukcesów sportowych w swojej karierze. Wśród nich można wymienić:

• wicemistrzostwo Polski w 1955 roku uzyskane ze Stalą Sosnowiec,
• brązowy medal mistrzostw Polski w 1963 roku, który zdobył z Zagłębiem Sosnowiec,
• zwycięstwo w Pucharze Polski w 1962 roku z Zagłębiem Sosnowiec,
• awans do I ligi w 1951 roku z OWKS Kraków oraz w latach 1954 i 1959 ze Stalą Sosnowiec.

Życie prywatne

W życiu prywatnym Aleksandra Dziurowicza znaczącą rolę odgrywała jego żona, Mirosława Dziurowicz. Była ona siostrą Romy Krajewskiej, która jest żoną Ryszarda Krajewskiego. Takie więzy rodzinne pokazują, jak bliskie były relacje łączące te postaci.

---

Oceń: Aleksander Dziurowicz

---