Roman Bebak


Roman Bebak, urodzony 30 kwietnia 1942 roku w Sosnowcu, jest osobą o niezwykle bogatym życiorysie i różnorodnych osiągnięciach. W Polsce jest znany jako taternik, alpinista, himalaista oraz grotołaz, co podkreśla jego pasję i zaangażowanie w górskie eksploracje.

Jednocześnie należy dodać, że jest również prawnikiem oraz adwokatem, co sprawia, że jego kariera zawodowa jest równie intrygująca jak jego osiągnięcia w dziedzinie sportów górskich.

Życiorys

Roman Bebak jest synem Wojciecha (1914–1996) oraz Marianny (1916–2003), pochodzącej z rodziny Chwastek. Ukończył maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Żarach, znajdującym się w pobliżu Żagania. W 1965 roku zakończył swoje studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Po uzyskaniu dyplomu, przez pewien czas pracował jako prawnik w Wrocławiu oraz Kłodzku. W 1988 roku postanowił osiedlić się w Jeleniej Górze, gdzie z powodzeniem prowadzi swoją kancelarię adwokacką.

Działalność wspinaczkowa

Roman Bebak od 1961 roku jest aktywnym członkiem wrocławskiej Sekcji Grotołazów, a od 1962 roku także Wrocławskiego Klubu Wysokogórskiego. W swoich wspinaczkowych poczynaniach w Rudawach Janowickich miał okazję trenować razem z Wandą Rutkiewicz. Na stałe współpracuje z Sudeckim Klubem Wysokogórskim, gdzie w 2015 roku został wybrany na prezesa tego klubu.

Jego wspinaczkowe osiągnięcia obejmują zarówno letnie, jak i zimowe wyprawy w Tatry, Alpy, Kaukaz, Hindukusz, Pamir, Karakorum oraz Himalaje. W 1961 roku, współpracując z Januszem Rabkiem i Januszem Fereńskim, odkrył Jaskinię Czarną w Tatrach Zachodnich, gdzie wziął również udział w jej dalszej eksploracji. Z tym samym zespołem zdołał także odkryć Jaskinię Psią.

W Dolomitach Bebak przeszedł direttissimą Cima del Burel oraz zachodnią ścianą Cima Della Busazza, ustanawiając nowe drogi w 1967 roku. Rok później, podczas swojej wspinaczki na Pan di Zuccero (w masywie Civetty), również pokonał nową drogę. Na Kaukazie w 1971 roku wspinał się nową trasą na Ułłukarę oraz dokonał drugiego przejścia drogi Arciszewskiego wschodnią ścianą Uszby. W tym samym roku z dokonał pierwszych wejść na pięciotysięczniki Kohe Rizes i Kohe Zard, eksplorując Hindukusz.

W 1974 roku Bebak wszedł na Pik Komunizma (o wysokości 7495 m, obecnie znany jako Pik Samaniego) oraz na Pik Korżeniewskiej (7105 m) korzystając z drogi Borodkina. W 1975 roku brał udział w wrocławskiej wyprawie na Broad Peak Middle, gdzie osiągnął wysokość 7700 m. Dodatkowo, w 1982 roku był uczestnikiem narodowej wyprawy na K2 w Karakorum.

Inne informacje

W wyniku trzęsienia ziemi, które miało miejsce w Nepalu w 2015 roku, Roman Bebak aktywnie zaangażował się w organizację wsparcia dla osób poszkodowanych. Jego działania były wymierne i miały na celu pomoc tym, którzy zostali dotknięci tą tragiczną sytuacją.

W 2023 roku opublikował artykuł, w którym przedstawia historię wrocławskiej Sekcji Grotołazów. Tekst ten jest wartościowym wkładem w dokumentowanie i popularyzację działalności tej grupy, która ma duży wpływ na rozwój wspinaczki i eksploracji jaskiń w regionie.

Przypisy

  1. RomanR. Bebak, Historia Wrocławskiej Sekcji Grotołazów, [w:] Kazimiera (Mika)K.(M.) Anioł, NinaN. Walny, KrzysztofK. Nowak (red.), Tak było. Turystyka studencka w środowisku wrocławskim, Wrocław: Fundacja Ogólnopolskiej Komisji Historycznej Ruchu Studenckiego, 21.06.2023 r.
  2. ElżbietaE. Sieradzińska, Wanda Rutkiewicz: jeszcze tylko jeden szczyt, Warszawa: Marginesy, 2018, s. 15, ISBN 978-83-65973-18-4 [dostęp 13.07.2020 r.]
  3. DagmaraD. Zadrożna, 60-lecie Sekcji Matki Naszej [online], Sekcja Grotołazów Wrocław, 2015 [dostęp 13.07.2020 r.]
  4. BartoszB. Łuć, Adwokaci z Sudetów i Łużyc na pomoc Nepalowi [online], Adwokatura Polska, 2015 [dostęp 14.07.2020 r.]
  5. RudawR. Janowic, Z Sudeckiego Klubu Wysokogórskiego, „Echa Gór”, 01/2018 [dostęp 14.07.2020 r.]
  6. K2 (8611 m) [online], portal „8 tysięcy”, 2018 [dostęp 11.09.2021 r.]
  7. JanuszJ. Kurczab, Polskie Himalaje – Pierwsi zdobywcy, Warszawa: Biblioteka Gazety Wyborczej, 2008, s. 87–100, ISBN 978-83-7552-378-2.
  8. RomanR. Bebak, Nowa droga w murze Civetty, „Taternik”, 45 (1), 1969, s. 22–24, ISSN 0137-3155 [dostęp 15.04.2020 r.]
  9. JanuszJ. Fereński, Wrocławska wyprawa w Karakorum 1975, „Taternik”, 52 (1), Warszawa 1976, s. 15–19, ISSN 0137-8155 [dostęp 13.07.2020 r.]
  10. AnetaA. Marek, Alpy jako kierunek polskich ekspedycji do 1989 roku, „Słupskie Prace Geograficzne”, 14, 2017, s. 120, ISSN 2083-4721 [dostęp 11.09.2021 r.]
  11. StanisławS. Zierhoffer, Kaukaz Centralny, lato 1972, „Taternik” (2), 1972, s. 55–56, ISSN 0137-8155 [dostęp 14.07.2020 r.]
  12. RyszardR. Zawadzki, Dolomity – Cima del Burel, „Taternik”, 43 (4), 1967, ISSN 0137-3155 [dostęp 11.09.2021 r.]
  13. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 990. ISBN 83-7104-009-1.
  14. JanuszF.J.F. Rabek, Podziemia Jaskini Czarnej, „Wierchy”, 31, Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, 10–31, ISSN 0137-6829 [dostęp 15.04.2020 r.]
  15. WojciechW. Wiśniewski, Jaskinia Psia w wąwozie Kraków, „Taternik”, 53 (2), 1977, s. 90, ISSN 0137-8155 [dostęp 28.07.2020 r.]
  16. TeresaT. Tuleja (red.), Absolwenci Uniwersytetu Wrocławskiego, tom I (1946–1989), Acta Universitatis Wratislaviensis No 2433, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2002, s. 223, ISBN 83-229-2277-9.
  17. JanuszJ. Kurczab, K2 – Northwest Ridge Attempt, „The American Alpine Journal”, New York, NY 1983, s. 274, ISSN 0065-6925 [dostęp 14.07.2020 r.]

Oceń: Roman Bebak

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:10