Witold Zahorski był wybitnym polskim lekarzem, który urodził się 4 kwietnia 1908 roku w Sosnowcu. Jego ogromny wkład w medycynę, zwłaszcza w dziedzinie medycyny pracy, wyróżniał go jako specjalistę w swoim fachu.
W ciągu swojej kariery Zahorski pełnił również funkcję rektora Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, gdzie prowadził działalność naukową oraz dydaktyczną, przyczyniając się do rozwoju tej uczelni.
Zmarł 5 września 1995 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek zawodowy oraz liczne osiągnięcia w medycynie.
Życiorys
W 1932 roku Witold Zahorski odbył swoje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu edukacji aktywnie brał udział w organizacji Ośrodka Chorób Zawodowych w Warszawie, który był pionierską placówką medycyny pracy w Polsce. Jego prace naukowe obejmowały badania nad pylicą, a w 1939 roku współautorstwem Zdzisława Goreckiego opublikował monografię pt. „Pylice płuc”. W trakcie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, co świadczy o jego determinacji w przekazywaniu wiedzy nawet w trudnych czasach.
Po wojnie, od 1945 roku, zamieszkał na Śląsku, gdzie pełnił funkcję ordynatora oddziału chorób wewnętrznych w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Zabrzu. W latach 1946–1950 kierował Oddziałem Badania Pylic w Instytucie Naukowo-Badawczym Przemysłu Węglowego. W tych latach, jako inspektor lekarski,organizował służbę zdrowia dla zakładów Zjednoczenia Przemysłu Koksowniczego. W 1950 roku objął kierownictwo Kliniki Chorób Wewnętrznych, a potem Kliniki Chorób Wewnętrznych i Zawodowych w Śląskiej Akademii Medycznej. W okresie 1957–1962 pełnił funkcję rektora tej uczelni.
Równocześnie, od 1950 do 1962 roku, był wicedyrektorem, a następnie dyrektorem Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Węglowym i Hutniczym w latach 1962–1970. Wśród jego ważnych osiągnięć znajduje się autorstwo radiologicznego wzorca pylic, klinicznej klasyfikacji zawodowych chorób płuc, a także definicji i podziału pylic.
Witold Zahorski był również pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy, pełniąc tę funkcję w latach 1968–1972. W 1982 roku uhonorowano go doktoratem honoris causa Śląskiej Akademii Medycznej. Jego działalność miała istotny wpływ na rozwój medycyny pracy w Polsce, a jego osiągnięcia pozostają znaczącym elementem historii tej dziedziny.
Warto dodać, że jego córką była Barbara Zahorska-Markiewicz, co świadczy o przekazywaniu rodzinnych tradycji związanych z nauką i medycyną.
Ordery i odznaczenia
Witold Zahorski został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoje zasługi, w tym:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1969 roku,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi, którego otrzymanie miało miejsce 13 lipca 1954 roku.
Przypisy
- a b c d e f g Henryka Langauer-Lewowicka: Wspomnienie o Profesorze Witoldzie Zahorskim. [w:] Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine 2012, Vol. 15, No. 4 [on-line]. medycynasrodowiskowa.pl, 2012 r. [dostęp 24.06.2018 r.]
- Z okazji Dnia Pracownika Służby Zdrowia. Centralna akademia w Zabrzu. Wysokie odznaczenia dla zasłużonych. „Dziennik Polski”. Rok XXV Nr 87 (7823), s. 1, 13-14.04.1969 r.
- M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1311 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej w dziedzinie medycyny”.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Barbara Jarząb | Natalia Pawlas | Grażyna Kostka | Władysław Nasiłowski | Ernest Kuchar | Jacek Starzewski | Maciej Hamankiewicz | Tadeusz Dorobisz | Lidia Babiuch | Tomasz Zieliński (kardiolog) | Edmund MikołajczykOceń: Witold Zahorski