Witold Zahorski


Witold Zahorski był wybitnym polskim lekarzem, który urodził się 4 kwietnia 1908 roku w Sosnowcu. Jego ogromny wkład w medycynę, zwłaszcza w dziedzinie medycyny pracy, wyróżniał go jako specjalistę w swoim fachu.

W ciągu swojej kariery Zahorski pełnił również funkcję rektora Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, gdzie prowadził działalność naukową oraz dydaktyczną, przyczyniając się do rozwoju tej uczelni.

Zmarł 5 września 1995 roku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek zawodowy oraz liczne osiągnięcia w medycynie.

Życiorys

W 1932 roku Witold Zahorski odbył swoje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu edukacji aktywnie brał udział w organizacji Ośrodka Chorób Zawodowych w Warszawie, który był pionierską placówką medycyny pracy w Polsce. Jego prace naukowe obejmowały badania nad pylicą, a w 1939 roku współautorstwem Zdzisława Goreckiego opublikował monografię pt. „Pylice płuc”. W trakcie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, co świadczy o jego determinacji w przekazywaniu wiedzy nawet w trudnych czasach.

Po wojnie, od 1945 roku, zamieszkał na Śląsku, gdzie pełnił funkcję ordynatora oddziału chorób wewnętrznych w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej w Zabrzu. W latach 1946–1950 kierował Oddziałem Badania Pylic w Instytucie Naukowo-Badawczym Przemysłu Węglowego. W tych latach, jako inspektor lekarski,organizował służbę zdrowia dla zakładów Zjednoczenia Przemysłu Koksowniczego. W 1950 roku objął kierownictwo Kliniki Chorób Wewnętrznych, a potem Kliniki Chorób Wewnętrznych i Zawodowych w Śląskiej Akademii Medycznej. W okresie 1957–1962 pełnił funkcję rektora tej uczelni.

Równocześnie, od 1950 do 1962 roku, był wicedyrektorem, a następnie dyrektorem Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Węglowym i Hutniczym w latach 1962–1970. Wśród jego ważnych osiągnięć znajduje się autorstwo radiologicznego wzorca pylic, klinicznej klasyfikacji zawodowych chorób płuc, a także definicji i podziału pylic.

Witold Zahorski był również pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy, pełniąc tę funkcję w latach 1968–1972. W 1982 roku uhonorowano go doktoratem honoris causa Śląskiej Akademii Medycznej. Jego działalność miała istotny wpływ na rozwój medycyny pracy w Polsce, a jego osiągnięcia pozostają znaczącym elementem historii tej dziedziny.

Warto dodać, że jego córką była Barbara Zahorska-Markiewicz, co świadczy o przekazywaniu rodzinnych tradycji związanych z nauką i medycyną.

Ordery i odznaczenia

Witold Zahorski został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoje zasługi, w tym:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1969 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi, którego otrzymanie miało miejsce 13 lipca 1954 roku.

Przypisy

  1. a b c d e f g Henryka Langauer-Lewowicka: Wspomnienie o Profesorze Witoldzie Zahorskim. [w:] Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine 2012, Vol. 15, No. 4 [on-line]. medycynasrodowiskowa.pl, 2012 r. [dostęp 24.06.2018 r.]
  2. Z okazji Dnia Pracownika Służby Zdrowia. Centralna akademia w Zabrzu. Wysokie odznaczenia dla zasłużonych. „Dziennik Polski”. Rok XXV Nr 87 (7823), s. 1, 13-14.04.1969 r.
  3. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1311 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej w dziedzinie medycyny”.

Oceń: Witold Zahorski

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:13