Władysław Słota

Karierę piłkarską rozpoczął w klubie Unia Sosnowiec, skąd w 1938 roku przeszedł do Ruchu Chorzów. Pomimo że otrzymał propozycje z innych szanowanych drużyn, takich jak Cracovia oraz Polonia Warszawa, postanowił podjąć decyzję, którą tłumaczył „względami materialnymi”. Warto zauważyć, że był w trudnej sytuacji rodzinnej, nie mając rodziców, co obciążało go odpowiedzialnością za utrzymanie siostry oraz młodszego brata. W tamtym czasie jego zarobki były tak niskie, że nie wystarczały na skromne życie rodziny.

Debiut Słoty w barwach „Niebieskich” miał miejsce 21 sierpnia, podczas meczu, w którym Ruch Chorzów pokonał Pogonię Lwów 3:1. Jego pierwsza bramka padła 9 października, kiedy to Słota zdobył gola w spotkaniu z ŁKS–em Łódź, które zakończyło się zwycięstwem 5:0. W sumie strzelił w tym sezonie jeszcze dwa gole, co pozwoliło mu na skompletowanie klasycznego hat tricka, wszystkie bramki zdobył w drugiej połowie meczu.

Sezon 1938 Słota zakończył z tytułem mistrza Polski, którego Ruch Chorzów sięgnął. W listopadzie tego samego roku wziął udział w towarzyskim meczu reprezentacji Śląska przeciwko Śląskowi Zaolziańskiemu, gdzie popisał się wybitnym występem zdobijając trzy gole. Po zakończeniu II wojny światowej Słota kontynuował swoją karierę w RKU Sosnowiec, a następnie, w latach 1945-1950, był członkiem drużyny Zagłębia Sosnowiec.