Pałac Dietla

---

Historia

Pierwsze plany dotyczące budowy tego niezwykłego obiektu powstały w latach 80. XIX wieku, kiedy to autorstwa Stanisława Waligórskiego zaczęto szkicować koncepcje architektoniczne. W 1890 roku opracowano pierwszy projekt rozbudowy pałacu, który znacząco zmienił jego oblicze. Około roku 1900, w trakcie finalizacji prac przy budynku, zrealizowano także założenie parkowe, które zostało otoczone murem. Na jego terenie zbudowano oranżerię oraz wprowadzono różnorodne elementy małej architektury, które wciąż można podziwiać.

Pałac Dietla stał się integralną częścią większego zespołu patronackiego, w którego skład wchodził również park, zabudowania dawnej fabryki, osiedle robotnicze, a także kościół ewangelicki. Obiekt pełnił rolę rezydencji rodowej rodziny Dietlów aż do roku 1945.

W styczniu tego samego roku, pałac został zajęty przez komendanturę radziecką NKWD, co miało katastrofalne skutki dla jego wnętrza, ponieważ wiele cennych fragmentów oraz unikalne wyposażenie zostały uszkodzone. Po zakończeniu II wojny światowej, aż do 1997 roku budynek pełnił rolę siedziby Szkoły Muzycznej. W 1997 roku obiekt przeszedł w ręce prywatne, a równocześnie rozpoczęto prace nad jego renowacją, które trwają do dziś.

Architektura

Pałac Dietla jest konstrukcją składającą się z dwóch wyraźnych sekcji: jedną węższą od strony północnej oraz drugą, szerszą po stronie południowej. Elewacje budynku charakteryzują się wykonaniem z cegły, wzbogacone detalami z tynku oraz sztucznego kamienia, co nadaje mu unikalny wygląd. Na szczycie budynku znajdują się dachy mansardowe, które dodają mu elegancji i klasycznej estetyki.

Wnętrza

Wnętrza pałacu Dietla są niezwykle cenne, ponieważ zachowały wiele elementów oryginalnego wyposażenia oraz wystroju, co czyni je istotnym zabytkiem. Na pierwszym piętrze znajdują się reprezentacyjne sale, które przyciągają uwagę swoją elegancją i stylem. Do najważniejszych pomieszczeń należą:

• Sala balowa: To wyjątkowa dwukondygnacyjna przestrzeń, która została urządzona w stylu Ludwika XV. Wnętrze ozdobione jest lustrami oraz misternie wykonanymi sztukateriami. Na ścianie zachodniej można znaleźć niewielki balkon, który dodaje sali uroku.
• Neobarokowa jadalnia: Jest to drugie co do wielkości pomieszczenie w pałacu, znane także jako sala holenderska lub pokój kredensowy. W tej jadalni wspaniale prezentuje się dębowa boazeria, w której zgrupowane są kredensy. Dodatkowo, płyciny w jadalni dekorowane są motywami nawiązującymi do malarstwa z Delftu, co wzbogaca jej estetykę.
• Neoromański pokój fajkowy: To miejsce, które wyróżnia się boazerią ozdobioną motywami roślinnymi i zwierzęcymi. W skład aranżacji wchodzą praktyczne szafki oraz wygodne siedzisko, a dopełnieniem dekoracyjnym są dwa witraże, które nadają pokojowi niepowtarzalnego charakteru.
• Gabinet secesyjny: Pokój ten łączy się z jadalnią dzięki masywnym, rozsuwanym drzwiom. Sufit gabinetu zdobi finezyjna sztukateria, co podkreśla jego elegancję i wyrafinowanie.
• Łazienka: Charakteryzuje się wyjątkowym wyposażeniem, które przetrwało niemal w oryginalnym stanie. Ta luksusowa pałacowa łazienka znalazła swoje miejsce w filmie „Między ustami a brzegiem pucharu”, co świadczy o jej niezwykłej urodzie.

Każde z tych pomieszczeń opowiada swoją własną historię, ukazując bogactwo kulturowe i artystyczne czasów, w których powstały. Pałac Dietla z całą pewnością zasługuje na miano wyjątkowego skarbu architektury i sztuki.

---

Oceń: Pałac Dietla

---