Aleksander Osuch

---

Życiorys

Urodziny Aleksandra Osucha miały miejsce w rodzinie Jana, który zmarł w 1960 roku, oraz Marii Olszewskiej. W jego rodzinie znalazły się również siostry: Wacława, która uzyskała tytuł magistra chemii, oraz Irena, magister ekonomii. Wczesną edukację rozpoczął w szkole powszechnej, którą ukończył na poziomie pięciu klas. W 1927 roku wstąpił do I Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Bolesława Prusa w Sosnowcu, a swoją edukację zakończył w 1934 roku.

Aleksander kontynuował kształcenie na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W trakcie studiów zdobywał cenne doświadczenie zawodowe, odbywając praktyki w różnych kopalniach, w tym „Niwka”, „Mysłowice”, „Katowice” oraz „Rydułtowy”. W 1939 roku rozpoczął praktykę dyplomową w kopalni „Modrzejów”.

W okresie okupacji niemieckiej, od lutego 1940 do stycznia 1945, Aleksander pracował w kopalni „Niwka”, gdzie pełnił szeregi ról, zaczynając od ślusarza maszynowego, następnie dozorcy ruchu maszynowego, aż po dozorczego maszynowego i sztygara maszynowego dołu.

Po wojnie, w lutym 1945 roku, został wybrany na kierownika technicznego w kopalni „Klimontów” przez pracowników zakładu. Jego pozycja została potwierdzona przez rządowego pełnomocnika. W tym samym czasie na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie zdobł pozostałe tytuły, obroniając pracę dyplomową na temat systemów wydobycia grubych pokładów węgla w „Klimontowie”, co zaowocowało uzyskaniem dyplomu inżyniera górniczego. Później, wszedł w posiadanie tytułu magistra nauk technicznych.

W okresie lipca i sierpnia 1945 roku, po fuzji kopalni „Klimontów” i „Mortimer”, objął stanowisko kierownika ruchu zakładu. Następnie, od 1948 do 1950 roku, był dyrektorem kopalni „Klimontów-Mortimer”. Po tych wydarzeniach, od 1950 do 1958 roku, zarządzał kopalnią „Czeladź”, a od 1958 do 1962 pełnił rolę dyrektora technicznego Zabrzańskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. W latach 1962–1975 piastował urząd dyrektora naczelnego w Zakładach Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego z tytułem generalnego dyrektora górniczego II stopnia.

Od 1969 roku był członkiem PZPR oraz uczestniczył w pracach Komitetów Naukowych Polskiej Akademii Nauk. Był także długoletnim członkiem Związku Zawodowego Górników oraz NOT-SITG. Poza tym, aktywnie działał jako radny Miejskiej Rady Narodowej w Gliwicach.

Jako wykładowca Wydziału Górnictwa na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, przekazał swoją wiedzę przyszłym pokoleniom inżynierów. Aleksander był również autorem i współautorem inwestycji w 18 wynalazkach oraz 82 publikacjach, z czego niektóre z nich ukazały się w czasopismach zagranicznych. Dodatkowo, realizował 18 prac badawczo-naukowych.

Od 1940 roku żył u boku Izabelli, z którą miał córkę Ewę. Izabella zajmowała się medycyną jako dentysta.

Ordery i odznaczenia

Lista odznaczeń i wyróżnień Aleksandra Osucha jest niec nie tylko bogata, ale i różnorodna. Wyróżnienia te świadczą o jego zaangażowaniu oraz znaczącym wkładzie w rozwój kraju.

• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1954),
• Złoty Krzyż Zasługi (13 lipca 1955),
• Srebrny Krzyż Zasługi (26 kwietnia 1946),
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (30 listopada 1954),
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla górnictwa PRL”,
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (20 września 1996).

Każde z tych odznaczeń odzwierciedla jego wysiłki oraz zaangażowanie na rzecz społeczeństwa i kraju. Warto docenić te osiągnięcia, które stanowią część historycznego dziedzictwa.

Nagrody

Wśród licznych osiągnięć Aleksandra Osucha, wyróżniają się jego znaczące nagrody, które są uznaniem dla jego wkładu w rozwój mechanizacji i automatyzacji w górnictwie.

• Nagroda Państwowa II stopnia za trwałe osiągnięcia w dziedzinie mechanizacji robot górniczych, przyznana w 1955 roku,
• Nagroda Państwowa I stopnia (zespołowa) za zautomatyzowanie ściany wydobywczej typu ASI w górnictwie węglowym, otrzymana w 1968 roku.

---

Oceń: Aleksander Osuch

---