Ludwik Natkaniec


Ludwik Natkaniec to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskim lotnictwie. Urodził się 17 lutego 1931 roku w Sosnowcu, a swoje życie zakończył 29 czerwca 1999 roku w Warszawie. Był znakomitym pilotem doświadczalnym, który przez wiele lat pełnił funkcję szefa pilotów Zakładu Badań w Locie Instytutu Lotnictwa w Warszawie.

Jego wkład w rozwój technologii lotniczej oraz doświadczalne pilotaże przyczyniły się do zwiększenia bezpieczeństwa i innowacyjności w lotnictwie cywilnym i wojskowym.

Życiorys

Kariera lotnicza Ludwika Natkańca zaczęła się w 1949 roku, gdy rozpoczął szkolenie w Lisich Kątach, ucząc się przy użyciu szybowców SG-38 i Salamandra. Już latem 1950 roku przeszedł przeszkolenie na samolocie CSS-13, który jest licencyjną wersją Po-2. W 1951 roku zainicjował swoje studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Wrocławskiej, które kontynuował na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej po zlikwidowaniu wrocławskiego wydziału. Natknął się również na zaawansowane wyzwania w roli aktywnego członka Aeroklubu Warszawskiego, zdobywając uprawnienia instruktora w 1954 roku.

Po ukończeniu studiów w czerwcu 1955 roku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera lotnictwa, rozpoczął 1 września pracę w Zakładzie Badań w Locie Instytutu Lotnictwa w Warszawie. Ocena jego kariery lotniczej trwała wyjątkowo długo, bowiem jako pilot doświadczalny z sukcesem pracował przez 42 lata, aż do września 1997 roku. W 1957 roku, podczas niesamowitego wyczynu, udało mu się ustanowić międzynarodowy rekord prędkości, wykorzystując samolot PZL TS-8 Bies, jednocześnie przebijając cztery rekordy krajowe.

Kolejny wielki sukces przyszedł w 1964 roku, kiedy to uzyskał rekord międzynarodowy na PZL TS-11 Iskra, osiągając oszałamiającą prędkość 839 km/h w czasie krótkiej bazy. Jego kariera pilotowania nie obyła się jednak bez wyzwań. Najbardziej pamiętnym incydentem była awaria 30 września 1957 roku, kiedy to na prototypie TS-8 Bies doszło do urwania jednej z łopat śmigła, co doprowadziło do wybuchu silnika w locie. Wykazując znakomite umiejętności, zdołał bezpiecznie wylądować dzięki błyskawicznemu otwarciu podwozia oraz odrobinie szczęścia.

Od lutego 1960 roku uzyskał uprawnienia pilota doświadczalnego I klasy. Brał także udział w badaniach prototypów, w tym w testach samolotu TS-11 Iskra, który niestety napotkał problemy z jednym z goleni podwozia. Na przełomie lat 60. XX wieku pracował nad lotami homologacyjnymi samolotu Jak-40. Miał ogromny wkład w próby latającego laboratorium Lala-1 oraz samolotu M-15, a jego zaangażowanie w projekt PZL I-22 Iryda pozostaje niezatarte w pamięci.

Ludwik Natkaniec badał wiele modeli samolotów, między innymi:

  • CSS-13 (wersja sanitarna),
  • TS-8 Bies,
  • CSS-12,
  • MD-12,
  • TS-11 Iskra,
  • Lala-1 (pierwszy oblot),
  • Kukułka,
  • M-15,
  • I-22 Iryda (pierwszy oblot).

W swoim życiu uzyskał uprawnienia do pilotowania każdego typu samolotu zatwierdzonego do użytku w Polsce, a także licencję pilota komunikacyjnego oraz instruktora pilota I klasy. Dnia 1 sierpnia 1985 roku został awansowany na porucznika rezerwy Sił Zbrojnych PRL przez Ministra Obrony Narodowej.

Wiedział jak pozostać skromnym przez całe życie, unikając chwalenia się swoimi osiągnięciami. Po długiej walce ze zdrowiem, zmarł i został pochowany z honorami wojskowymi na Wojskowych Powązkach (kwatera HIII-7-35). Pośmiertnie, w dniu 6 lipca 1999 roku, otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski na mocy postanowienia Prezydenta RP.

Przypisy

  1. M.P. z 1999 r. nr 31, poz. 476
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Ludwik Natkaniec

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:12