Bolesław Kongul, znany również pod pseudonimem Górnik, jest postacią historyczną, której życie i działalność wywarły wpływ na polskie środowiska polityczne w XX wieku.
Urodził się 21 października 1911 roku w Sosnowcu, gdzie spędził większość swojego życia.
Na przestrzeni lat Kongul angażował się w działalność komunistyczną oraz partyjną, co definiowało jego miejsce w historii regionu i kraju.
Jego życie zakończyło się 9 grudnia 1976 roku w tym samym mieście, w którym przyszedł na świat.
Życiorys
Bolesław Kongul był synem Andrzeja i Anny. Poczynając od skromnych początków, ukończył jedynie cztery klasy szkoły podstawowej, po których podjął pracę jako uliczny sprzedawca gazet. Wkrótce jednak został górnikiem w kopalni „Milowice”, gdzie wcześniej zatrudniony był jego ojciec, który tragicznie zmarł w wyniku wypadku pod ziemią.
W roku 1928, pod wpływem swojego starszego brata Józefa – członka Komunistycznej Partii Polski (KPP), Bolesław zdecydował się na aktywność w ramach Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który od 1930 roku przekształcono w Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej (KZMP). W latach 1933–1935 odbywał służbę wojskową w 5 Dywizjonie Artylerii Konnej w Krakowie, gdzie uzyskał stopień plutonowego po ukończeniu szkoły podoficerskiej. Dodatkowo, był aktywnym członkiem KPP. Pracował w kopalni do roku 1944.
W roku 1944 Bolesław wstąpił do Armii Ludowej (AL) i w styczniu 1945 przyczynił się do współorganizacji Milicji Obywatelskiej (MO) w Sosnowcu. Już czwartego lutego 1945 przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Od kwietnia 1945 roku uczestniczył w kursie w Centralnej Szkole Partyjnej PPR w Łodzi, po którym zaangażował się w walki z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) na Rzeszowszczyźnie. Przez trzy miesiące prowadził działalność propaganda w komórce wojskowej w Jarosławiu.
Później Kongul pracował w Wydziale Personalnym Komitetu Powiatowego (KP) PPR w Prudniku. W grudniu 1945 roku został I sekretarzem KP PPR w Bytomiu. W latach 1946–1948 pełnił funkcję etatowego I sekretarza w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, następnie objął stanowisko I sekretarza KP PZPR w Będzinie oraz w 1949 roku w Katowicach. Od grudnia 1950 kierował Wydziałem Organizacyjnym, a później Wydziałem Kadr Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Katowicach. W latach 1952–1954 był kursantem dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR, po ukończeniu której został sekretarzem KW PZPR w Stalinogrodzie/Katowicach.
Od 1958 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. W latach 1960–1971 był członkiem Komisji Rewizyjnej KW PZPR w Katowicach. Od 1 stycznia 1969 roku przeszedł na rentę dla zasłużonych.
Bolesław Kongul był odznaczony licznymi wyróżnieniami, w tym m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem „Za waszą wolność i naszą” oraz złotą odznaką „zasłużony w rozwoju województwa katowickiego”.
Ostatecznie, 13 grudnia 1976 roku został pochowany na cmentarzu przy ul. Mireckiego w Sosnowcu.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Kazimierz Reicher | Dobromiła Kulińska | Józef Dąbrowski (działacz robotniczy) | Karol Rodek | Janina Okrągły | Adam Kruczkowski | Zbigniew Podraza | Adam Bernatowicz | Edward Gierek | Feliks Chiczewski | Zdzisław Gorczyca | Jan Flak | Paweł Targosz | Elżbieta Pierzchała | Danuta Bartosiewicz | Teodor Palimąka | Jacek Buchacz | Jan Przemsza-Zieliński | Zdzisław Dorobisz | Antoni Karaś (dyplomata)Oceń: Bolesław Kongul