Józef Dąbrowski, znany również jako Hiszpan lub Józek, urodził się w 1914 roku w Sosnowcu. Jego życie, niestety, zakończyło się tragicznie jesienią 1943 roku w Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął w wyniku brutalnych represji. Był on aktywnym działaczem robotniczym, którego działalność wykraczała poza granice Polski.
Jednym z ważniejszych rozdziałów w jego życiorysie jest uczestnictwo w hiszpańskiej wojnie domowej, gdzie poświęcił się walce o ideały republikańskie. Po powrocie do kraju, Dąbrowski związał się z Gwardią Ludową, organizacją o charakterze zbrojnym, która miała na celu walkę z okupantem.
W Gwardii Ludowej pełnił funkcję oficera oraz dowódcy Okręgu GL „Warszawa – Prawa Podmiejska”, gdzie organizował działania mające na celu obronę mieszkańców przed represjami i wspieranie ruchu oporu. Jego zaangażowanie i poświęcenie dla sprawy robotniczej i wolności ludzkich uczyniły z niego ważną postać tego okresu historii.
Życiorys
W ostatnich latach lat 20. XX wieku, Józef Dąbrowski wszedł w szeregi Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK/KZMP) i szybko zaangażował się w działalność polityczną. W listopadzie 1936 roku udał się do Hiszpanii, gdzie dołączył do Brygady im. Jarosława Dąbrowskiego i stał się radiotelegrafistą w Batalionie im. Palafoxa. W nocy z 25 na 26 sierpnia 1937 roku został raniony w głowę w okolicach Saragossy.
Po przywróceniu Brygad Międzynarodowych z frontu w 1938 roku, Dąbrowski znalazł się w katalońskim obozie demobilizacyjnym, a w lutym 1939 roku, po przekroczeniu granicy z Francją, został internowany. W obliczu rozwoju sytuacji w Europie, pod koniec 1942 roku, zawrócił się do Polski. W styczniu 1943 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy GL w Okręgu „Warszawa – Prawa Podmiejska”, a już w maju tegoż roku awansował na dowódcę tej formacji.
Dodatkowo, brał aktywny udział w pracach Komitetu Okręgowego PPR „Warszawa – Prawa Podmiejska”. W tym czasie miał na swoim koncie wiele znaczących akcji, a jedną z najbardziej pamiętnych była operacja w marcu 1943 roku, kiedy to pod jego dowództwem kilka oddziałów GL opanowało Stanisławów (powiat miński), skutecznie niszcząc tamtejszy posterunek policji, urząd gminny oraz pocztę.
Niestety, 22 lipca 1943 roku, jego działalność zakończyła się tragicznie, gdy został aresztowany przez gestapo. Po brutalnych przesłuchaniach w al. Szucha, trafił do białostockiego Pawiaku, a następnie do Auschwitz-Birkenau, gdzie poniósł śmierć jesienią 1943 roku.
Przypisy
- Warszawa Prawa Podmiejska 1942–1944, [w:] Benon B. Dymek (red.), Z walk PPR-GL-AL, Warszawa: MON, 1973 r., s. 800–801.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Karol Rodek | Janina Okrągły | Adam Kruczkowski | Zbigniew Podraza | Adam Bernatowicz | Edward Gierek | Feliks Chiczewski | Tomasz Turowski | Katarzyna Stachowicz | Stanisław Ulanowski | Dobromiła Kulińska | Kazimierz Reicher | Bolesław Kongul | Zdzisław Gorczyca | Jan Flak | Paweł Targosz | Elżbieta Pierzchała | Danuta Bartosiewicz | Teodor Palimąka | Jacek BuchaczOceń: Józef Dąbrowski (działacz robotniczy)