Gotfryd Teodor Flak

Jego życie osobiste zostało naznaczone trudnymi doświadczeniami. Był synem Stanisława, z którym w latach 1908-1910 przebywał na zesłaniu na Syberii, co z pewnością miało wpływ na jego późniejsze przekonania. Po powrocie, w 1913 roku rozpoczął pracę jako górnik, co było istotnym elementem jego tożsamości.

Flak uczestniczył aktywnie w obu powstaniach śląskich. W 1924 roku wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej, który w 1930 roku przekształcił się w Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej. W Dębowej Górze należał do Komitetu Dzielnicowego, a w latach 1929–1930 pełnił funkcję sekretarza w KZMP Sosnowiec-Wschód. Dodatkowo, był członkiem Rady Nadzorczej oraz Komisji Rewizyjnej Robotniczej Spółdzielni Spożywców w Sosnowcu od 1929 do 1931 roku.

Jego kariera zawodowa została przerwana w sierpniu 1930 roku, kiedy to został zwolniony z pracy i do 1939 roku pozostawał bezrobotny. Jednak nawet w tym trudnym czasie, Flak angażował się w strajki i demonstracje robotnicze, a także kolportował ulotki, organizując działania dla bezrobotnych. W związku z jego działalnością komunistyczną, wielokrotnie stawał przed obliczem prawa, aresztowany za swoje przekonania.

Po wybuchu II wojny światowej, w wyniku represji, Flak został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, gdzie pozostał do 1941 roku. Po wojnie, w 1944 roku, stał się członkiem Polskiej Partii Robotniczej. W lutym 1945 roku objął stanowisko wartownika w Komitecie Wojewódzkim PPR w Katowicach, a w marcu 1945 roku dołączył do WUBP. Jako sekretarz i członek egzekutywy POP, miał znaczący wpływ na życie partyjne w swoim regionie.

Od 1956 roku Flak był rencistą, jednak mimo ze swojej emerytury, kontynuował współpracę z Referatem Historii Partii przy Komitecie Wojewódzkim PZPR.