Leopold Szydłowski

---

Życiorys

Leopold Szydłowski, syn Stanisława oraz Stanisławy, którzy prowadzili gospodarstwo w Starej Olszówce, przeszedł przez wiele ważnych momentów w swoim życiu. W latach 1923–1929, cała rodzina mieszkała we Francji, gdzie jego ojciec znajdował zatrudnienie w kopalni węgla. Po powrocie do Starej Olszówki, będąc w młodym wieku, Leopold rozpoczął naukę w lokalnej szkole podstawowej, którą zakończył w 1936 roku w Wodzisławiu.

Kontynuował edukację, uczęszczając do Gimnazjum Kupieckiego w Dąbrowie Górniczej, jednak z powodu wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, musiał przerwać naukę. W 1942 roku został wcielony do służby budowlanej w Kielcach, gdzie spędził osiem miesięcy pracując na kolei. Wkrótce po tym, postanowił porzucić tę pracę i zapisał się do Szkoły Rolniczej w Rożnicy. Po uzyskaniu karty pracy, zaangażował się w pracę na torach kolejowych w okolicach Kielc.

W kwietniu 1942 roku, Leopold wstąpił do Armii Krajowej, w której jego oddział specjalizował się w dywersji i sabotażu, szczególnie w działaniach przeciwko niemieckim transportom kolejowym, operując pod pseudonimem „Ulewa”. Po pewnym czasie, we wrześniu 1943 roku, rozpoczął naukę w Szkole Rolniczej w Czernichowie, którą ukończył w 1945 roku. W międzyczasie, wraz z innymi uczniami, prowadził prace fortyfikacyjne we wsi Posanie nad Sanem.

Po zakończeniu nauki w Czernichowie, Szydłowski kontynuował edukację na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Równocześnie ukończył Studium Pedagogiczne, co dało mu kwalifikacje do nauczania w średnich szkołach rolniczych. Od 1 października 1948 do 28 lutego 1949 był pracownikiem Centralnego Zarządu Państwowych Zakładów Zbożowych w Warszawie. W 1949 roku obronił pracę inżynierską z zakresu rolnictwa.

Zaraz po uzyskaniu tytułu, Leopold rozpoczął pracę w szkole w Łańcucie, gdzie był nauczycielem przedmiotów zawodowych i pełnił funkcję dyrektora w kilku kadencjach, w latach 1958–1960, 1968–1969 oraz 1973–1982. Choć przeszedł na emeryturę w 1982 roku, wciąż uczył w niepełnym wymiarze godzin do 1991 roku. Równolegle prowadził zajęcia na ogólnokrajowych kursach dla nauczycieli przedmiotów zawodowych.

Był aktywnym działaczem w Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, a od 1947 roku związał się ze Stronnictwem Ludowym, w 1949 roku przystępując do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Szydłowski pracował w sekcji zawodowej nauczycieli szkół rolniczych, a w latach 1959–1962 zasiadał w okręgowych władzach ZNP. W latach 1961–1968 pełnił rolę zastępcy przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Łańcucie, a w następnych latach był prezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Rzeszowie.

Leopold Szydłowski aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Kultury i Oświaty WK ZSL oraz brał udział w działaniach Naczelnego Komitetu partii. Był również radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie oraz przewodniczącym Komisji Rolnej WRN. W 1972 roku zdobył mandat posła na Sejm PRL w okręgu Rzeszów, gdzie pracował w Komisji Oświaty i Wychowania. Po 1990 roku stał się członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Leopold Szydłowski dzielił życie z żoną Krystyną, która odeszła w 2004 roku. Ostatecznie, po wielu latach pracy na rzecz oświaty i polityki, zmarł 2 września 2008 roku. Jego życie i osiągnięcia pozostają ważnym elementem lokalnej historii Łańcuta.

Odznaczenia

Leopold Szydłowski jest postacią, która zdobyła szereg wyróżnień i odznaczeń za swoje osiągnięcia oraz zaangażowanie w różne dziedziny życia społecznego i edukacji.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 22 lutego 1984,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 5 lipca 1978,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 stycznia 1970,
• Złoty Krzyż Zasługi – 22 lipca 1964,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 września 1954,
• Krzyż Armii Krajowej – 16 marca 1994,
• Krzyż Partyzancki – 3 lipca 1991,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” – 6 października 1974,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej – 9 lutego 1976,
• Odznaka „Zasłużony Pracownik Rolnictwa” – 1975,
• Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” – 2001,
• Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego” – 30 maja 1968,
• Złota Odznaka ZNP – 1971,
• Złota Odznaka NOT – 1971,
• Złota Odznaka LOK – 1970,
• Medal „Za Zasługi dla Ruchu Ludowego” im. W. Witosa – 22 maja 2001.

---

Oceń: Leopold Szydłowski

---