Stanisław Gębczyński

---

Życiorys

Stanisław Gębczyński był znaczną postacią w życiu społeczno-politycznym po II wojnie światowej. Był synem Piotra i Marii z d. Kuszewskiej. Pracował jako górnik w kopalni w Niwce, co stanowiło fundament jego późniejszych działań.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego (LWP) oraz Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Ukończył Oficerską Szkołę Polityczną, co pozwoliło mu na dalszy rozwój kariery wojskowej.

Od roku 1951 służył w wojskach lotniczych, a w latach 1957–1964 pełnił rolę sekretarza Komitetu Partyjnego Lotnictwa Operacyjnego i Wojsk Lotniczych. Jego dalsza edukacja obejmowała ukończenie Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów przy Akademii Sztabu Generalnego w 1965 roku.

W 1966 roku objął stanowisko zastępcy komendanta do spraw politycznych w Centrum Szkolenia Służb Kwatermistrzowskich im. M. Buczka, które znajduje się w Poznaniu. Tam rozwinął swoje pasje jako działacz społeczny.

Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Okręgu ZBOWiD w Poznaniu przez 12 lat. Jego działalność koncentrowała się na wychowaniu młodzieży oraz przekazywaniu tradycji narodowych, w szczególności dotyczących powstania wielkopolskiego (1918–1919). Organizował spotkania w szkołach oraz zakładach pracy, mające na celu promowanie tej wiedzy.

Był również aktywny w Komitecie Dzielnicowym PZPR Poznań-Grunwald oraz współpracował z Dzielnicową Radą Narodową Poznań-Grunwald. Jego działalność przyczyniła się do organizacji wydarzeń twórczych, takich jak współpraca z Targami Poznańskimi oraz Wyższą Szkołą Ekonomiczną.

Organizował także czyny społeczne, podczas których żołnierze przystępowali do budowy Parku-Pomnika Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej na Cytadeli. W centrum, gdzie pracował, stworzył salę historii i zadbał o budowę pomnika swojego patrona, Mariana Buczka. Od 1968 roku zaangażował się w Prezydium Społecznego Komitetu Budowy pomnika Karola Świerczewskiego w Poznaniu.

Wspierał inicjatywę otwarcia Fortu VII dla turystów. Dzięki jego staraniom w 1963 roku, w forcie otwarto Izbę Pamięci Narodowej, która była dostępna dla zwiedzających 1 listopada (w dniu Wszystkich Świętych) oraz w kwietniu (Miesiącu Pamięci Narodowej).

Stanisław Gębczyński zmarł nagle 15 października 1970 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Junikowskim, co stanowiło wyraz szacunku dla jego dziedzictwa i wkładu w polskie społeczeństwo.

Odznaczenia

Stanisław Gębczyński był osobą odznaczającą się licznymi wyróżnieniami, które świadczyły o jego zasługach i wkładzie w rozwój kraju. Wśród przyznanych mu odznaczeń znajdują się:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967),
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie),
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”,
• Odznaka Honorowa Miasta Poznania,
• Medal Budowniczego Parku-Pomnika Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej na Cytadeli.

Te odznaczenia są wyrazem uznania dla jego działań oraz zaangażowania w różnorodne aspekty życia społecznego i wojskowego w Polsce.

---

Oceń: Stanisław Gębczyński

---