Adam Żebrowski

---

Życiorys

Adam Żebrowski uzyskał tytuł zawodowy magistra prawa w 1936 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W 1938 roku rozpoczął aplikację w Sądzie Grodzkim w Częstochowie, a później, do roku 1939, kontynuował jako aplikant w Najwyższym Trybunale Administracyjnym. W 1939 roku został internowany na Łotwie, a w latach 1940-1945 przebywał w obozie jenieckim w Niemczech.

Po wojnie, w 1946 roku, został dyrektorem administracyjno-handlowym w Bielskiej Fabryce Włókien „Unia”. Następnie, do 1947 roku, pełnił funkcję zastępcy dyrektora, a później dyrektora naczelnego Zakładów Żyrardowskich. W latach 1947-1948, był dyrektorem administracyjnym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókienniczego w Łodzi.

W latach 1938-1939 był aktywnym członkiem Koła Młodych przy Klubie Demokratycznym w Warszawie. Po wojnie, w latach 1946-1948, wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Brał udział jako delegat w I, III oraz IV Zjeździe PZPR, a w latach 1948-1950 pełnił funkcję sekretarza ekonomicznego komitetu łódzkiego tej partii.

Od kwietnia 1950 roku był prezesem Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości, natomiast od 18 czerwca 1951 do 20 września 1954 roku pełnił funkcję ministra przemysłu drobnego i rzemiosła. W kolejnych latach, od września 1954 do 1958 roku, był prezesem zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy, a od 30 lipca 1958 do 18 maja 1961 roku przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości. W latach 1961-1965 kierował Narodowym Bankiem Polskim oraz był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów.

Życie prywatne Adama Żebrowskiego związane było z Marią Ireną Żebrowską (1924-2002), z którą był żonaty. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C37-4-3).

---

Oceń: Adam Żebrowski

---