Lesław Wojtasik

---

Życiorys

Lesław Wojtasik był synem Stanisława oraz Władysławy z Jałowieckich. Po ukończeniu Technikum Energetycznego w Nysie, w 1951 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Politycznej w Łodzi. 10 października 1952 roku uzyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów politycznych, a jego pierwszym zadaniem stało się zajmowanie pozycji instruktora Związku Młodzieży Polskiej w 21 Samodzielnym Pułku Moździerzy z siedzibą w Brodnicy. W latach 1953–1954 pełnił funkcję pomocnika szefa wydziału politycznego 27 Brygady Moździerzy również w Brodnicy.

W latach 1954–1960 Wojtasik studiował na Wydziale Pedagogicznym Akademii Wojskowo-Politycznej w Warszawie, która od 1958 roku nosiła nazwę Wojskowej Akademii Politycznej. Po zdobyciu tytułu magistra został wykładowcą oraz starszym wykładowcą przedmiotów społeczno-politycznych w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu.

W okresie 1967–1983 pracował jako pracownik naukowy w Wojskowej Akademii Politycznej. Swoje zadania zaczynał od pozycji starszego pomocnika kierownika pracowni, a od 1970 został kierownikiem pracowni badań problemów psychologiczno-społecznych w Ośrodku Badań Społecznych tej akademii. W 1969 roku uzyskał doktorat z nauk humanistycznych, a cztery lata później stopień doktora habilitowanego w tej samej dziedzinie na Wojskowej Akademii Politycznej. W latach 1972-1978 był adiunktem oraz kierownikiem zakładu – docentem w Instytucie Badań Społecznych WAP.

W 1980 roku Wojtasik objął stanowisko zastępcy komendanta, a od 1982 roku był komendantem Instytutu Badań Społecznych. Jednocześnie uczył na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie stanu wojennego w Polsce, pomiędzy 1981 a 1983 rokiem, sprawował funkcję pełnomocnika Komitetu Obrony Kraju, będąc jednocześnie komisarzem wojskowym w Polskim Radio. 28 kwietnia 1982 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych na mocy uchwały Rady Państwa PRL.

Od marca 1983 do stycznia 1989 pełnił funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Politycznego WP, gdzie kierował Zarządem Propagandy i Agitacji. Równocześnie był rzecznikiem prasowym Ministerstwa Obrony Narodowej. 27 września 1984 roku mianowany został generałem brygady, a nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa, profesor Henryk Jabłoński.

Po zakończeniu służby, od stycznia 1989 do lutego 1990, Wojtasik był zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych, pełniąc równocześnie rolę szefa Zarządu Politycznego. Po zakończeniu zawodowej służby wojskowej, w kwietniu 1991 roku, został pożegnany przez ministra obrony narodowej wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka, a 4 czerwca 1991 roku przeszedł do rezerwy w wieku 58 lat.

Lesław Wojtasik został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C4, rząd 2, grób 2) w trakcie ceremonii odbywającej się bez asysty wojskowej. W ciągu swojej kariery był autorem ponad 700 artykułów oraz opracowań z dziedziny psychologii społecznej i teorii komunikacji masowej.

Wybrane publikacje

Lesław Wojtasik jest autorem wielu interesujących publikacji, które poruszają różnorodne aspekty psychologii i propagandy politycznej. Poniżej przedstawiamy listę niektórych z jego dzieł:

• Zarys psychologii propagandy, PWN, Warszawa 1973,
• Psychologia Propagandy Politycznej, PWN, Warszawa 1975,
• Teoria i praktyka politycznej propagandy wizualnej, Książka i Wiedza, Warszawa 1977,
• Zakładowe ośrodki pracy ideowo-wychowawczej: zadania i model działania, Książka i Wiedza, Warszawa 1978,
• Agitacja polityczna: poradnik dla agitatora, Książka i Wiedza, Warszawa 1979,
• Elementy socjotechniki „Solidarności”, Wydawnictwo MON, Warszawa 1982,
• Nastroje społeczne, Książka i Wiedza, Warszawa 1982,
• Strategia i taktyka podziemnej „Solidarności”: dla aktywu PZPR zainteresowanego problematyką walki ideologicznej, Książka i Wiedza, Warszawa 1982,
• Podziemie polityczne, Książka i Wiedza, Warszawa 1983,
• Agitacja polityczna, Wydawnictwo MON, Warszawa 1986,
• Szkice z teorii i praktyki reklamy, Wyższa Szkoła Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu, Poznań 2011 (współautor).

Odznaczenia i nagrody

Lesław Wojtasik zdobył wiele uznawanych odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład, zaangażowanie oraz zasługi w różnych dziedzinach. Jego osiągnięcia zostały docenione zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1983),
• Złoty Krzyż Zasługi (1983),
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1975),
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1976),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Złoty Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987, TPPR),
• Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia w dziedzinie nauk społecznych (1969),
• wiele medali i odznaczeń ministerialnych, organizacyjnych i regionalnych.

Te wyróżnienia świadczą o jego zaangażowaniu w służbę społeczeństwu oraz o jego znaczącej roli w rozwijaniu obronności i współpracy międzynarodowej.

---

Oceń: Lesław Wojtasik

---