Andrzej Bilik

---

Życiorys

Andrzej Bilik był synem lekarza, Adama Bilika. Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie, a następnie studiował na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał dyplom w 1961 roku. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako dziennikarz w Polskim Radiu, a jego kariera w mediach telewizyjnych rozwijała się w Telewizji Polskiej, gdzie był stałym korespondentem w Brukseli w latach 1973–1979 oraz w Paryżu w latach 1981–1986.

Pełnił także funkcję dyrektora Redakcji Programów Informacyjnych od 1987 do 1989 roku oraz dyrektora generalnego programów informacyjnych w latach 1988–1990. Andrzej Bilik był wiceprzewodniczącym Rady Interwizji od 1987 do 1989 roku. Został uhonorowany nagrodą Złoty Ekran w 1988 za cykl programów telewizyjnych „Polityka, politycy”.

W swojej karierze redaktorskiej pełnił obowiązki redaktora naczelnego Kuriera Polonijnego (1992–1994), 24 Godziny (1995) oraz redakcji RTV (1998–2000). Pod koniec lat 90. był związany z Gazetą Prawną, a od 2002 roku występował jako komentator tego dziennika.

W 1970 roku zostały przyjęty do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich przez blisko 20 lat (1962–1981) oraz w Stowarzyszeniu Dziennikarzy PRL od 1982 roku. W latach 1965–1969 pełnił funkcję attaché prasowo-kulturalnego przy Ambasadzie Polskiej w Algierze, a następnie w latach 1995–1999 sprawował urząd ambasadora RP w Algierii.

Brał aktywny udział w obradach Okrągłego Stołu, reprezentując stronę partyjno-rządową przy tzw. podstoliku ds. masowego przekazu. W 1989 roku kandydował na senatora ziemi częstochowskiej, jednak bezskutecznie. Laurat Nagrody Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych (1974, 1976) oraz I Nagrody Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji w 1984 roku.

Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz licznymi odznakami honorowymi, w tym odznaką honorową miasta stołecznego Warszawy oraz odznaką honorową Polskiego Radia i Telewizji. Posiadał również Złotą Odznakę Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL.

Według dokumentacji zgromadzonej w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Bilik był w latach 1972–1980 kontaktem operacyjnym Służby Bezpieczeństwa PRL. Miał przypisane pseudonimy „AB” oraz „Bod”. Jego dokumentacja operacyjna liczyła 5 tomów, a nazwisko Bilika pojawiło się na liście ujawnionych agentów i oficerów WSI.

W 1984 roku znany publicysta Stefan Kisielewski umieścił go na tzw. Liście Kisiela, która ukazała się w Tygodniku Powszechnym. Andrzej Bilik odszedł z tego świata 6 maja 2023 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w grobie rodziców na cmentarzu Parafii Świętej Trójcy w Będzinie.

Autor książek

Andrzej Bilik jest autorem wielu książek, które dotyczą różnorodnych tematów i historycznych wydarzeń. Wśród jego prac można znaleźć:

• Portugalska wiosna 1974, Warszawa: 1974,
• Belgijskie spotkania, Warszawa: 1980,
• Wszystko o EWG, Warszawa: 1981,
• Paul, Nicole i inni, Warszawa: 1986,
• Piórem i kamerą, 1988,
• Charles de Gaulle, czyli Mit współczesny, Warszawa: 1990,
• Yves Montand, Warszawa: 1992,
• Polityka, politycy, Warszawa: [1992],
• Ambasada, Warszawa: cop. 2006.

---

Oceń: Andrzej Bilik

---