Jerzy Zmarzlik

W latach 1945–1948, Zmarzlik pełnił funkcję kierownika działu sportowego w katowickiej Gazecie Robotniczej, a następnie, do 1951 roku, był zastępcą redaktora naczelnego znanego pisma Sport, które współtworzył. Następnie, w latach 1954–1981, także pracował jako zastępca redaktora naczelnego w Przeglądzie Sportowym, gdzie nadal rozwijał swoje pasje zawodowe oraz kreatywność w dziennikarstwie.

W ramach swojej działalności, pełnił także ważne funkcje organizacyjne, w tym był prezesem Klubu Dziennikarzy Sportowych SDP w latach 1958–1960 oraz 1966–1971. Jego zaangażowanie nie ograniczało się tylko do pracy w redakcjach – podczas Olimpiady w Monachium w 1972 roku pełnił funkcję attaché prasowego, co świadczyło o uznaniu jego kompetencji w świecie sportu.

Jerzy Zmarzlik był także uznawanym autorem wielu ważnych publikacji, w tym książki „100 lat Igrzysk Olimpijskich. Kronika 1896-1986” oraz „Bij Mistrza”. Jego talent i rzetelność w pracy przyniosły mu liczne nagrody, wśród których wyróżnia się Złote Pióro zdobyte w 1962 roku.

Pasyjnie wspierał Łódzki Klub Sportowy, do którego mecze uczęszczał w młodości, co pokazuje jego zaangażowanie w polski sport. Po jednym z wysokich zwycięstw piłkarzy z Łodzi w 1957 roku, nadał im nietuzinkowe miano „Rycerzy Wiosny”, które do dziś jest znane wśród kibiców.

Jerzy Zmarzlik zmarł 4 lutego 1997 roku, w wieku 76 lat, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w obszarze polskiego dziennikarstwa sportowego oraz w sercach miłośników sportu.