Kazimierz Maciej Smogorzewski, ur. 24 lutego 1896 roku w Sielcu, to postać niezwykle istotna dla polskiej kultury i mediów. Zmarł on 4 listopada 1992 roku w Shepperton.
Był on nie tylko dziennikarzem, ale również cenionym publicystą, który przez wiele lat angażował się w różnorodne aspekty życia społecznego. Jego dorobek twórczy pozostaje inspiracją dla wielu pokoleń dziennikarzy i pasjonatów literatury.
Życiorys
Urodziny Kazimierza Smogorzewskiego miały miejsce 24 lutego 1896 roku w Sielcu, który obecnie jest częścią Sosnowca. Pochodził z rodziny o imionach Kazimierz i Maria z Pyzalskich. Po ukończeniu szkoły średniej w Będzinie, w 1913 roku, wyjechał do Paryża, aby podjąć studia w École des Sciences Politiques.
W czasie I wojny światowej, między 1914 a 1917 rokiem, brał udział w walkach jako ochotnik w armii francuskiej jako członek grupy Rueilczyków w 3 p. marsz. Legii Cudzoziemskiej. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Paryżu, gdzie pracował jako dziennikarz w tygodniku „Polonia” oraz w wydziale prasowym Komitetu Narodowego Polskiego, jednocześnie kontynuując naukę w Szkole Nauk Politycznych.
Od 1918 roku sprawował funkcję sekretarza redakcji czasopisma Polska. Na paryskiej konferencji pokojowej w 1919 roku był osobistym sekretarzem Romana Dmowskiego. W latach 1919-1925 pracował jako korespondent „Gazety Warszawskiej”. Smogorzewski niósł polską flagę podczas ceremonii otwarcia I Zimowych Igrzysk Olimpijskich, które miały miejsce w 1924 roku w Chamonix.
W latach 1925-1927 prowadził „Ilustrowany Kurier Codzienny”, a w okresie 1929-1933 pełnił funkcję redaktora miesięcznika „La Pologne”. Był także berlińskim korespondentem „Gazety Polskiej”, a w 1935 roku przeprowadził wywiad z Adolfem Hitlerem, który ukazał się na łamach gazety 26 stycznia. W czasach II wojny światowej działał jako redaktor dwutygodnika „Free Europe”, w którym przedstawiał polską koncepcję federacyjną.
Od 1957 roku do 1981 roku był korespondentem „Kuriera Polskiego”. Smogorzewski zyskał sławę jako członek komitetu redakcyjnego londyńskiej „Encyklopedii Britannica”, gdzie pracował od 1942 do 1989 roku, popularyzując polskie informacje. Jego współpraca z emigracyjnymi tygodnikami „Odgłosy”, „Oblicze Tygodnia” oraz „Kronika” była wspierana finansowo przez władze PRL, co zaowocowało jego współpracą z Polską Rzeczpospolitą Ludową, chociaż nie był agentem, a jedynie kontaktem operacyjnym.
Smogorzewski, z zamiłowaniem do bibliofilstwa i zbierania antyków, krótko przed swoją śmiercią przekazał większość swoich zbiorów, w tym cenne antyki, w darze dla Polski. Przekazał je do Zamku Królewskiego w Warszawie oraz do Biblioteki Śląskiej w Katowicach.
29 lipca 1920 roku wziął ślub z Janiną Strąk, która urodziła się w 1895 roku, a zmarła w 1943. Smogorzewski zmarł w 1992 roku w wieku 96 lat, a rok później jego prochy zostały złożone na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 228-5-26.
Ordery i odznaczenia
Kazimierz Smogorzewski został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami, które dokumentują jego wkład i zasługi. Poniżej znajduje się szczegółowa lista wyróżnień, które otrzymał w swojej karierze:
- Krzyż Niepodległości – 28 grudnia 1933,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1936,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 8 listopada 1930,
- Złoty Krzyż Zasługi – 15 marca 1939,
- Krzyż Komandorski Orderu św. Sawy – Jugosławia,
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii – Rumunia,
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej – Francja,
- Krzyż Wojenny – Francja,
- Odznaka Wojskowa – Belgia.
Te wyróżnienia ilustrują zaangażowanie Kazimierza Smogorzewskiego oraz jego działalność na rzecz kraju i międzynarodowego uznania.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Henryk Marzec | Andrzej Sabatowski | Edward Strzelecki | Ryszard Dyja | Piotr W. Cholewa | Jerzy Zmarzlik | Michał Sobelman | Maksymilian Minkowski | Andrzej Bilik | Jan Ciszewski | Maciej Jędrzejko | Krzysztof Materna | Witold Dobrowolski (dziennikarz sportowy) | Maja Sablewska | Maciej SzczepańskiOceń: Kazimierz Smogorzewski