Witold Dobrowolski, urodzony 15 listopada 1912 roku w Sosnowcu, był znanym radiowym oraz telewizyjnym sprawozdawcą, a także rodzimym dziennikarzem sportowym. Jego aktywność w mediach trwała przez wiele lat, aż do jego śmierci 14 lipca 1975 roku w Warszawie.
Dzięki swojemu talentowi i pasji, Dobrowolski stał się jedną z wyróżniających się postaci na polskiej scenie sportowej, wpływając na sposób relacjonowania wydarzeń sportowych w kraju.
Życiorys
Witold Dobrowolski przyszedł na świat 15 listopada 1912 roku w Sosnowcu, w rodzinie Adama oraz Leokadii z domu Piga. Po zakończeniu nauki w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Bolesława Prusa w 1931 roku, rozpoczął swoje studia na Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Po przejściu trzech semestrów, zrezygnował ze studiów, aby odbyć obowiązkową służbę wojskową. Ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 23 DP przy 73 pułku piechoty w Katowicach, a jesienią 1934 roku został zwolniony do rezerwy.
Na stopień podporucznika mianowano go z datą 1 stycznia 1936 roku i 2959. lokatą, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 roku, zajmując 478. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. 15 listopada 1934 roku rozpoczął swoją karierę w Wydziale Kontroli Polskiego Radia, co otworzyło przed nim szereg możliwości w dziedzinie mediów sportowych.
W sierpniu 1939 roku został mobilizowany do 81 pułku piechoty w Grodnie, gdzie brał udział w kampanii wrześniowej. Po chwili walki, niestety, dostał się do niewoli niemieckiej i spędził czas w Oflagu VII A Murnau. Po wojnie, zyskał uznanie jako komentator Wyścigu Pokoju, stając się znanym przedstawicielem sportowego dziennikarstwa. Jako autor licznych publikacji, był współautorem książki pod tytułem „Piękno i gorycz sportu”.
W życiu prywatnym był pierwszym mężem Leny Choynowskiej. Po zakończeniu tych wszystkich wydarzeń, Witold Dobrowolski odszedł z tego świata, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz parafialny przy ulicy Zuzanny w Sosnowcu.
Ordery i odznaczenia
Witold Dobrowolski, znany dziennikarz sportowy, został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi i wkład w rozwój dziennikarstwa. Wśród jego wyróżnień znajdują się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1954 roku,
- Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany dwukrotnie, po raz drugi w 1953 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1955 roku.
Przypisy
- Ja tu jestem u siebie, tu jest moje miejsce. Relacja Leny Choynowskiej. Historia mówiona / Kolekcja Muzeum POLIN 17.11.2023 r. [dostęp 10.09.2024 r.]
- MichałM. Węcel MichałM., Cmentarz w Zagórzu, „Kurier Miejski” (9/350), kuriermiejski.com.pl, październik 2010 r. [dostęp 15.10.2024 r.]
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 15.12.2021 r.]
- Tuszyński 1993 r., s. 101.
- Tuszyński 1993 r., s. 102.
- Tuszyński 1993 r., s. 103.
- Tuszyński 1993 r., s. 103-104.
- Tuszyński 1993 r., s. 104.
- Straty, numer jeniecki 32595.
- Straty.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Krzysztof Materna | Maciej Jędrzejko | Kazimierz Smogorzewski | Henryk Marzec | Andrzej Sabatowski | Edward Strzelecki | Ryszard Dyja | Piotr W. Cholewa | Jerzy Zmarzlik | Michał Sobelman | Maja Sablewska | Maciej Szczepański | Jan Ciszewski | Andrzej Bilik | Maksymilian MinkowskiOceń: Witold Dobrowolski (dziennikarz sportowy)