Maksymilian Minkowski

---

Życiorys

Maksymilian Minkowski urodził się jako syn Fabiana i Rozalii z Dawidsonów. Swoją edukację rozpoczął w Zgromadzeniu Kupców w Będzinie, a w latach 1920–1926 podejmował studia na wydziałach filozofii oraz matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, a także na wydziale mierniczym Politechniki Warszawskiej.

Już w jesieni 1923 roku rozpoczął pracę w sekretariacie Uniwersytetu Ludowego, który miał komunistyczny charakter. W maju 1924 roku zdecydował się na przystąpienie do Komunistycznej Partii Polski (KPP). W trakcie swojej kariery politycznej, Minkowski zyskał miano sekretarza technicznego Stefana Królikowskiego oraz Stanisława Łańcuckiego, u których pracował jako asystent w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej.

W latach 1924–1927 współdziałał z kolejno zmieniającymi się sekretarzami KFP: Jerzym Sochackim oraz Czesławą Grosserową, dla których redagował różnego rodzaju interpelacje, wnioski i komunikaty prasowe dotyczące działalności frakcji komunistycznej. Jego kluczowym osiągnięciem podczas pobytu w Wolnym Mieście Gdańsku, w ramach kampanii wyborczej do Sejmu, było napisanie broszury „Jak posłowie komunistyczni o ziemię dla chłopów bez wykupu walczyli”, zlecanej przez Centralny Komitet KPP.

W latach 1929–1930 Minkowski współpracował również z Kazimierzem Cichowskim, opracowując materiały, które miały być wykorzystywane podczas sejmowych wystąpień posłów komunistycznych. Angażował się także w działania MOPR. W 1930 roku, na zlecenie KC KPP, redagował „Przegląd Społeczny” w Krakowie, współpracując z takimi osobami jak Józef Kowalczyk, Zygmunt Oskierko (Jakub Erlich) oraz Władysław Broniewski.

W latach 1930–1935 pełnił funkcję sekretarza KFP w Sejmie III kadencji, gdzie przygotowywał liczne przemówienia, w tym te wygłoszone 3 listopada 1932 oraz 20 lutego 1933 przez Wacława Rożka, które dotyczyły debaty budżetowej oraz ustawy o szkołach akademickich. W styczniu 1934 roku osiedlił się w Moskwie, gdzie wkrótce został aresztowany i uwięziony. W 1936 roku osadzono go w łagrze w Workucie, gdzie przebywał aż do 1946 roku.

Po powrocie do Polski objął stanowisko kierownika „działu radzieckiego” w „Głosie Ludu”, który był centralnym organem KC PPR. W latach 1947-1948 pełnił funkcję kierownika działu społeczno-politycznego w Robotniczej Agencji Prasowej. Od 1948 do 1949 był zastępcą redaktora naczelnego „Dziennika Polskiego”, a od kwietnia 1949 do marca 1952 roku pełnił tę samą rolę w „Gazecie Krakowskiej”, gdzie jednocześnie zasiadał jako prezes miejscowego oddziału Związku Zawodowego Dziennikarzy.

W okresie od kwietnia do października 1952 roku Minkowski był wicedyrektorem Biura Prasy i Informacji Prezydium Rządu oraz pełnił obowiązki wicedyrektora Gabinetu Szefa Urzędu Rady Ministrów w Warszawie. Następnie do 1956 roku pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ), gdzie redagował miesięcznik polskiej ambasady w Pradze oraz od 1 listopada 1953 roku pełnił funkcję attaché prasowego polskiej ambasady w tym mieście, nazywając ten miesięcznik „Nove Polsko”. Po powrocie do kraju został zastępcą redaktora naczelnego „Trybuny Wolności”, a także „Świata i Polski” oraz „Polszy”. W październiku 1959 roku do listopada 1968 roku był redaktorem naczelnym miesiącznika Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju (OKP) o tytule „Widnokręgi”. Działalność Minkowskiego nie ograniczała się tylko do mediów; był również aktywnym członkiem Wydziału Historii Partii oraz Zakładu Historii Partii.

Maksymilian Minkowski odznaczony został m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego żoną była Janina Ignasiak, która także działała w Sejmie III kadencji jako posłanka komunistyczna. Para doczekała się syna, Józefa. Maksymilian Minkowski spoczywa na Komunalnych Powązkach, w kwaterze C31-3-17.

Wybrane publikacje

Oto zestawienie wybranych publikacji autorstwa Maksymiliana Minkowskiego, które ukazały się w różnych latach, dokumentujących jego wkład w pracę naukową oraz tłumaczenia.

• (przekład) M. Bieriezow, Michał Frunze, tł. z ros. M. Minkowski, Warszawa: Wydawnictwo „Prasa Wojskowa” 1950,
• Pod rządami bezprawia i terroru: konstytucje, sejmy i wybory w Polsce przedwrześniowej. Materiały i dokumenty, oprac. J. Litwin, F. Kalicka, M. Minkowski, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1952,
• W 42 rocznicę wielkiej socjalistycznej rewolucji październikowej, Warszawa: Instytut Polsko-Radziecki 1959.

---

Oceń: Maksymilian Minkowski

---