Andrzej Dziuk

---

Życiorys

Absolwent kierunku polonistyka na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Przez rok poszerzał swoją wiedzę na Wydziale Filozofii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1980 roku zainaugurował studia na Wydziale Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, które pomyślnie ukończył w 1984 roku.

W latach 1983–1985 sprawował funkcję reżysera w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. W 1985 roku współorganizował, wraz z grupą absolwentów krakowskiej PWST, Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, obejmując w nim stanowisko dyrektora naczelnego oraz artystycznego, co potwierdza jego zaangażowanie w polskie życie teatralne.

Odznaczenia i wyróżnienia

Andrzej Dziuk, jako uznany artysta, zdobył wiele znaczących odznaczeń i wyróżnień, które podkreślają jego wkład w kulturę i sztukę teatralną.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2014),
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005),
• Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1987),
• Nagroda im. Konrada Swinarskiego – przyznawana przez redakcję miesięcznika „Teatr” (1988),
• Nagroda Związku Artystów Scen Polskich im. Leona Schillera (1988),
• Nagroda dla najlepszego reżysera X Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze (1998),
• Nagroda im. Zygmunta Hübnera CZŁOWIEK TEATRU 2024.

Spektakle

W dorobku artystycznym Andrzeja Dziuka znajduje się wiele znaczących spektakli, które zapisały się w historii polskiego teatru, a ich różnorodność pokazuje jego bogaty wachlarz talentów i umiejętności.

W Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie wystawione zostały:

• 1983: Rdza,
• 1983: Gra o każdym.

Natomiast w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu możemy znaleźć:

• 1999: Szewcy.

W Teatrze im. Stanisława Ignacego Witkiewicza zrealizował szereg wystawień, których daty oraz tytuły przedstawiają się następująco:

• 1984: Pragmatyści,
• 1985: Autoparodia,
• 1985: Życie jest snem,
• 1986: Doktor Faustus,
• 1986: Wielki teatr świata,
• 1986: Cabaret voltaire,
• 1987: Sic et non,
• 1987: Np. Edyp,
• 1987: Łysa,
• 1989: Sonata b,
• 1989: Jak wam się podoba. Próba,
• 1989: If I,
• 1989: Benedictus,
• 1989: Szopka Don Cristobala,
• 1990: Puzuk czyli uporczywa…,
• 1991: Puszka Pandory. Tragedia monstrualna,
• 1992: Kain,
• 1992: Pieśń Abelone,
• 1992: Szalej,
• 1992: Nowe wyzwolenie,
• 1993: Tema con variazioni,
• 1993: Pokusa,
• 1994: OL 12-7 stEG, Wien,
• 1994: Droga,
• 1995: Komedian-n?-ci czyli Zabawa,
• 1995: Czarownice z Salem,
• 1996: Sonata widm,
• 1996: Nic,
• 1996: Wariat i zakonnica,
• 1996: Miguel Manara,
• 1997: Buy some illusions,
• 1998: Godni cas,
• 1999: Caligula,
• 1999: Kurka Wodna,
• 2001: Czarodziejska góra,
• 2002: Na Przełęczy,
• 2003: Dżuma,
• 2003: Pomroczność jasna,
• 2004: Witkacy – appendix,
• 2004: Panopticum,
• 2005: Bal w Operze,
• 2006: Dzień dobry państwu – Witkacy,
• 2006: Dementia praecox Zakopianiensis,
• 2007: Ceremonie,
• 2007: Witkacy u Karola Szymanowskiego w Atmie,
• 2008: Barabasz,
• 2012: Na niby – naprawdę,
• 2013: Nieprzyjaciel,
• 2013: Halny (Niebezpieczne Sny),
• 2014: ONI – HA!SIO(R), czyli nie drażnić kota,
• 2015: Metafizyka dwugłowego cielęcia,
• 2016: Demonizm Zakopiański (variétés),
• 2016: Trans(fuzja) wg „Wierzycieli” A. Strindberga,
• 2017: Takie małe NIC,
• 2017: Operetka.

Tak bogata lista spektakli świadczy o jego wszechstronności oraz artystycznej pasji, która nieprzerwanie trwa przez lata i cały czas przyciąga uwagę widzów.

---

Oceń: Andrzej Dziuk

---