Małgorzata Hajewska-Krzysztofik

---

Życiorys

Małgorzata Hajewska-Krzysztofik jest utalentowaną aktorką, która po ukończeniu III Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Sosnowcu w 1984 roku, zdecydowała się na studia na Wydziale Aktorskim w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, gdzie uzyskała dyplom w 1988 roku. Z biegiem lat jej pasja i zaangażowanie w sztukę teatralną zaowocowały, przynosząc w 2012 roku stopień doktora habilitowanego sztuk teatralnych. Obecnie pracuje jako adiunkt na tym samym wydziale.

Start jej kariery teatralnej miał miejsce w 1990 roku, kiedy zadebiutowała w adaptacji dzieła Witolda Gombrowicza „Iwona, księżniczka Burgunda”, w reżyserii Jerzego Stuhra. W tej inscenizacji wystąpiła jako Królowa Małgorzata w Teatrze Ludowym w Krakowie-Nowej Hucie, a także na scenie Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej, z którym związała swoje życie zawodowe. Jej rola Frani w głośnej adaptacji powieści Fiodora Dostojewskiego „Bracia Karamazow”, w reżyserii Krystiana Lupy, zwróciła uwagę krytyków i została nagrodzona podczas VI Ogólnopolskiego Przeglądu Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi.

Małgorzata zdobyła również wyróżnienia na XIV Konfrontacjach Teatralnych-Klasyka polska w Opolu, a w 1994 roku odebrała nagrodę od krakowskiej filii Fundacji Kultury Polskiej. Jej droga aktorska zaprowadziła ją do Nowego Teatru w Warszawie, do którego dołączyła po opuszczeniu Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w 2016 roku.

Hajewska-Krzysztofik występowała w wielu innych teatrach, takich jak Lalki i Maski „Groteska” w Krakowie (1991), gdzie zagrała w przedstawieniu „Słońce zachodzi” Michela de Ghelderode, oraz w TR Warszawa (2001–2004) i Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego (2001). Jej wyjątkowy występ jako Konrad w spektaklu „Kalkwerk” autorstwa Thomasa Bernharda, w reżyserii Krystiana Lupy, przyniósł jej Grand Prix na XXXVIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz nagrodę Ludwika przyznawaną przez krakowskie środowisko teatralne.

Wielokrotnie uhonorowanej nagrodą Feliksa Warszawskiego w Teatrze Rozmaitości w spektaklach reżyserowanych przez Krzysztofa Warlikowskiego, zagrała w sztuce Eurypidesa „Bachantki” jako Agawa (2001) oraz w „Krum” Hanocha Levina, gdzie wcieliła się w postać Dupy (2005).

Jej kariera filmowa zainaugurowana została w 1990 roku, kiedy wystąpiła w kontrowersyjnym filmie „Śmierć dziecioroba” u boku Anny Majcher oraz Beaty Tyszkiewicz. W tym samym roku zagrała również w dramacie Piotra Szulkina „Femina”. W telewizyjnym dramacie Doroty Kędzierzawskiej „Wrony” (1994) zagrała matkę dziewięcioletniej bohaterki. Rola Okularnicy w komedii telewizyjnej Jerzego Stuhra „Spis cudzołożnic” (1994) to kolejny przykład jej umiejętności aktorskich.

Podczas współpracy z Małgorzatą Szumowską w filmie „Szczęśliwy człowiek” (2000) udowodniła swoje umiejętności w wyjątkowej drugoplanowej roli Marty, obok Jadwigi Jankowskiej-Cieślak.

Filmografia

Filmografia Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik obejmuje bogaty wachlarz ról w różnych produkcjach filmowych.

• 1990: Śmierć dziecioroba jako Malina,
• 1990: Femina jako „Głucha”, dziewczyna w domu Gabrieli,
• 1994: Wrony jako matka Wrony,
• 1994: Śmierć jak kromka chleba jako pielęgniarka Ania,
• 1994: Spis cudzołożnic jako posępna okularnica,
• 1996: Panna Nikt jako wariatka,
• 1996: Gdzie jesteś, święty Mikołaju? jako żona „Świętego Mikołaja”,
• 2000: Szczęśliwy człowiek jako Marta,
• 2003: Zerwany jako Bogaczowa,
• 2006: Trójka do wzięcia jako matka Ingi/siostra matki,
• 2006: Hi way jako żona w grill-barze, matka Oli,
• 2006: Co słonko widziało jako matka Marty,
• 2006: Chłopiec na galopującym koniu jako sprzedawczyni w cukierni,
• 2006: Autor wychodzi jako Helena, żona Derra,
• 2008: 33 sceny z życia jako Barbara, matka Julii,
• 2012: Ścinki jako rzeźbiarka Pola,
• 2013: Jutro cię usłyszę jako matka Marta,
• 2013: Głęboka woda 2 jako Liliana Majewska (odc. 4),
• 2014: Wataha jako patolog Krystyna,
• 2015: Body/Ciało jako matka Karola,
• 2017: Atak paniki jako Krystyna,
• 2018: Znaki jako Zofia Bławatska, mieszkanka Sowich Dołów, matka Laury,
• 2018–2019: Pod powierzchnią jako komisarz Maria Byszewska,
• 2020: Król jako Bernsztajnowa, matka Moszego (odc. 1, 4, 6),
• 2021: Prime Time jako wydawca Laura Kołodziej,
• 2021: Jakoś to będzie jako matka Jacka,
• 2022: Śubuk jako psycholog,
• 2022: Nie zgubiliśmy drogi,
• 2022: Jeszcze przed świętami jako Graża,
• 2022: Iluzja jako policjantka Janina,
• 2023: Kobieta z… jako Aniela Wesoły,
• 2023: Informacja zwrotna jako Jadzia Rustowicz,
• 2024: Rzeczy niezbędne jako Karolina,
• 2024: Forst jako Halina Król-Sznajderman.

W wymienionych rolach Małgorzata ukazała swoją wszechstronność i umiejętność wcielania się w różnorodne postacie.

Nagrody i odznaczenia

W dorobku Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik znajduje się szereg prestiżowych nagród oraz odznaczeń, które świadczą o jej wybitnych osiągnięciach artystycznych.

• 1994: „Nagroda Młodych” otrzymana od krakowskiej filii Fundacji Kultury Polskiej,
• 2001: nagroda „Feliks Warszawski” za fenomenalną rolę Agawe w spektaklu „Bachantki” w Teatrze Rozmaitości,
• 2009: kolejna nagroda „Feliks Warszawski” za znakomitą kreację w przedstawieniu „(A)pollonia” w Nowym Teatrze,
• 2008: wyróżnienie za drugoplanową rolę kobiecą podczas 33. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za postać Barbary w filmie „33 sceny z życia”,
• 2015: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Te osiągnięcia podkreślają nie tylko talent artystki, ale również jej znaczenie w polskim świecie kultury.

Źródło: Filmpolski.pl.

---

Oceń: Małgorzata Hajewska-Krzysztofik

---