Krzysztof Bizio, urodzony 29 maja 1970 roku w Sosnowcu, jest osobą o wielu talentach i osiągnięciach. Jest dramaturgiem, doktorem habilitowanym nauk technicznych oraz architektem.
W swojej edukacyjnej ścieżce Bizio ukończył VII Liceum Ogólnokształcące w Szczecinie, a następnie kontynuował naukę na Politechnice Szczecińskiej. Obecnie mieszka i jest silnie związany ze Szczecinem, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój lokalnej społeczności.
Dramaturgia, twórczość literacka i filmowa
Debiut literacki Krzysztofa Bizio miał miejsce w 2000 roku, kiedy to opublikował dramat „Porozmawiajmy o życiu i śmierci”, który zyskał uznanie i miał swoją sceniczną prapremierę w 2001 roku w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Właściwie można powiedzieć, że jego twórczość w dużym stopniu bada kameralne relacje międzyludzkie. Krytyczka literacka Beata Popczyk-Szczęsna zwróciła uwagę na dwa podstawowe style, w jakich wytwarza swoje dzieła. Te dwa podejścia są identyfikowane w nieco odmienny sposób poprzez strukturę i pomysł na przedstawienie konfliktu. W pierwszym wariancie Bizio skupia się na codziennych interakcjach niewielkiej grupy osób blisko związanych ze sobą, takich jak w dramatych „Porozmawiajmy o życiu i śmierci”, „Śmieci”, czy „Komety”. W przeciwieństwie do tego, drugi wariant to utwory bardziej ascetyczne, charakteryzujące się epizodyczną budową i intensywnymi napięciami, jak w „Toksynach” czy „Frondzie”. Jego dramaty są również znane poza Polską, a swoje utwory miał okazję zobaczyć publiczność w moskiewskim Teatrze Praktika, belgradzkim Teatrze Bitef oraz estońskim Endla Teater. Warto zaznaczyć, że jest również autorem scenariuszy zarówno dla teatrów telewizyjnych, jak i filmowych, a także dysponuje kolekcjami opowiadań.
Dramaty sceniczne
- Porozmawiajmy o życiu i śmierci (2000),
- Toksyny (2001),
- Lament (2002),
- Śmieci (2004),
- Gabloty (2005),
- Celebracje (2006),
- Sedinum, prochy i rock’ and roll (2012),
- W Starym Yorku (2017),
- Front (2017).
Teatr telewizji
- Porozmawiajmy o życiu o śmierci – (2002), reż. Krystyna Janda,
- Toksyny – (2003), reż. Anna Augustynowicz,
- Fotoplastikon – (2005), reż. Piotr Łazarkiewicz,
- Lament – (2005), reż. Paweł Szkotak,
- Komety – (2015), reż. Leszek Dawid.
Film
- Katyń – współpraca scenariuszowa (2007), reż. Andrzej Wajda,
- 0_1_0 – współautor scenariusza (2008), reż. Piotr Łazarkiewicz,
- Wszystkie małe kłamstwa Anny – scenariusz, reżyseria (2009).
Proza
- Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne, Świat Literacki, Izabelin 2004 (ISBN 83-88612-75-1),
- Sierpień, Świat Literacki, Izabelin 2006 (ISBN 83-60318-20-4),
- Maniaklni uliczni kaznodzieje, Czuły Barbarzyńca Press, Warszawa 2011 (ISBN 978-83-60318-88-1).
Praca naukowa i dydaktyczna w charakterze architekta
Krzysztof Bizio to doświadczony architekt oraz akademik, który w 1994 roku ukończył studia na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Jego dalsza kariera naukowa zapoczątkowała się w 2003 roku, gdy obronił pracę doktorską na Politechnice Krakowskiej zatytułowaną „Rewaloryzacja wielorodzinnej czynszowej zabudowy mieszkaniowej z drugiej połowy XIX wieku (w oparciu o wybrane przykłady)”. W 2018 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie swoich osiągnięć naukowych oraz monografii „Od kamienicy czynszowej do spółdzielczego osiedla mieszkaniowego. Ewolucja idei w szczecińskiej wielorodzinnej architekturze mieszkaniowej od połowy XIX w. do II wojny światowej”, co również miało miejsce na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.
W swojej pracy badawczej Bizio koncentruje się na dwóch kluczowych obszarach, a są to: teoria architektury współczesnej oraz aktywizacja miast. Od 2018 roku pełni funkcję kierownika Katedry Architektury Współczesnej Teorii i Metodologii Projektowania na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym w Szczecinie.
Twórczość architektoniczna Krzysztofa Bizio jest niezwykle bogata i różnorodna. Po zdobyciu uprawnień projektowych w 1997 roku założył własną pracownię architektoniczną. Współpracował jako współautor przy około 120 projektach różnej skali, z których blisko 60 udało się zrealizować. Największą część jego dorobku stanowi rewitalizacja przestrzeni miejskich oraz budynków z przełomu XIX i XX wieku. W swojej ofercie ma także projekty z zakresu architektury mieszkaniowej, takie jak projekt wielorodzinnego budynku przy ul. Lutnianej 38 w Szczecinie, jak również obiekty użyteczności publicznej, na przykład projekt Teatru Małego w Szczecinie.
Od 2011 roku Krzysztof Bizio jest również rzeczoznawcą budowlanym, co dodatkowo potwierdza jego wiedzę i doświadczenie w dziedzinie architektury. Jego wkład w rozwój architektury oraz dydaktyki jest nieoceniony i z pewnością wpłynie na wiele przyszłych pokoleń architektów.
Przypisy
- Beata Popczyk – Szczęsna, Homo agresor?, w: Dialog 3/2018, s. 117.
- Nota biograficzna w: Dialog 3/2018, s. 114.
- Encyklopedia Szczecina [dostęp 28.03.2019 r.]
- Porozmawiajmy o życiu i śmierci, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 28.03.2019 r.]
- Dziennik teatralny [dostęp 27.03.2019 r.]
- Portal e-teatr.pl [dostęp 27.03.2019 r.]
- Strona internetowa Endla Teater [dostęp 27.03.2019 r.]
- a b Film Polski [dostęp 27.03.2019 r.]
- Dr hab. Krzysztof Bizio, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 27.03.2019 r.]
- Struktura Katedry Architektury Współczesnej Teorii i Metodologii Projektowania [dostęp 28.03.2019 r.]
- Członek Izby Architektów Rzeczypospolitej – numer członkowski ZP-0139 [dostęp 28.03.2019 r.]
- Rzeczoznawca Izby Architektów Rzeczypospolitej – numer wpisu 10/11/R/C [dostęp 28.03.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jan Marian Małecki | Wacław Urban | Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz | Albert Dryjski | Tadeusz Morawski (elektronik) | Bogumił Szmal | Anna Narębska | Wanda Posselt | Ryszard Zabrzewski | Paweł Gusnar | Małgorzata Woźna-Stankiewicz | Włodzimierz Lorenc | Adam Proń | Stanisław Piekarczyk | Adam Zając (rektor) | Janusz Janeczek | Antoni B. Stępień | Lucjan Laprus | Maria Grzywak-Kaczyńska | Jacek ŻuradaOceń: Krzysztof Bizio