Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz

---

Życiorys

Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz była osobą o bogatym życiu i różnorodnych zainteresowaniach. Znajomość języka rosyjskiego z pewnością poszerzała jej horyzonty.

Od 1919 roku zaangażowała się w działalność harcerstwa, co ukierunkowało jej późniejsze działania na polu edukacyjnym oraz społecznym. W lutym 1921 osiedliła się w Łubnianach, gdzie prawdopodobnie podjęła pracę jako nauczycielka. W tym czasie, przed plebiscytem zaplanowanym na 21 marca 1921 roku, aktywnie działała zarówno w Łubnianach, jak i Jełowej, promując przynależność regionu do Polski.

Po plebiscycie Natalia współpracowała z Polskim Komitetem Plebiscytowym w Opolu, a równocześnie wykonywała prace zlecone przez Inspektorat Harcerski w Bytomiu. Wiosną 1921, z ramienia harcerstwa, spędzała czas w Poznaniu, gdzie najprawdopodobniej działała na rzecz wspierania Górnoślązaków, do czego zachęcano harcerzy z Wielkopolski od 1919 roku.

W trakcie II i III powstania śląskiego Natalia pełniła rolę sanitariuszki. Podczas III powstania działała w Łabędach, gdzie prawdopodobnie była pod nadzorem Janiny Giżyckiej. W tym okresie używała różnych pseudonimów, takich jak „Malowana”, „Kapucyn” oraz „Stary Kapucyn”. Po powstaniach wszyscy, którzy brali w nich udział, mieli zaszczyt należeć do Związku Powstańców Śląskich.

Wiosną 1923 roku Natalia osiedliła się w Orzechówku koło Radomska, gdzie pracowała w szkole powszechnej w Dziepółci. Uczestniczyła także w kursach dokształcających dla nauczycieli, w tym w specjalności przyrodniczo-geograficznej w lipcu 1923 roku w Małkini oraz fizyko-matematycznej w sierpniu 1923 roku w Mławie.

Z tego okresu zachował się jej pamiętnik, dokumentujący działalność w harcerstwie, akcję plebiscytową i prace nauczycielskie w latach 1918–1923. W 1926 roku wyszła za mąż za Jana Piotra Popowicza (1900–1987) i osiedliła się w Maluszynie. W roku 1936 para ta przeprowadziła się do Wolborza, a po wrześniu 1939 zamieszkali w Stanisławowie z dziećmi.

W trakcie II wojny światowej Natalia, w czasie okupacji sowieckiej, pełniła obowiązki zastępczyni dyrektora ds. pedagogicznych w szkole w Stanisławowie. Jej stan zdrowia pogorszył się w czerwcu 1941, co skłoniło ją do leczenia w klinice onkologicznej we Lwowie.

Po zakończeniu wojny Natalia osiedliła się ze swoim mężem w Szczytnie. Ostatecznie spoczęła na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci ludzi, zarówno w edukacji, jak i działalności społecznej.

Odznaczenia

Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz była osobą, która cieszyła się wieloma wyróżnieniami za swoje osiągnięcia. Wśród odznaczeń, które otrzymała, znajdują się:

• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości z 1929 roku,
• Medal Niepodległości, przyznany w 1933 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 z 1934 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, odznaczony w 1955 roku,
• Śląski Krzyż Powstańczy z 1958 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu „Polonia Restituta”, przyznany w 1965 roku.

---

Oceń: Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz

---