Bogusław Madey

---

Życiorys

Edukacja

Bogusław Madey rozpoczął swoją edukację w III Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Prusa w Sosnowcu, które ukończył w 1950 roku. Po tym etapie kontynuował kształcenie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, gdzie uzyskał dyplomy z zakresu kompozycji pod okiem Stefana Bolesława Poradowskiego, gry na fortepianie, którego nauczycielem był Wacław Stefan Lewandowski, oraz w dyrygenturze, której uczyli Stanisław Wisłocki i Bohdan Wodiczko. Madey zdobył wszystkie te dyplomy z wyróżnieniem. Następnie spędził rok na studiach w Guildhall School of Music and Drama w Londynie, gdzie koncentrował się głównie na dyrygenturze symfonicznej pod okiem Normana Del Mara, dyrygenturze operowej z Warwickiem Braithwaite’em, kompozycji pod kierunkiem R. Jonesa, a także perkusji z H. Taylorem.

Działalność dyrygencka

Kariera dyrygencka Madeya zaczęła się w latach 1958–1959, kiedy to pełnił rolę asystenta dyrygenta w Filharmonii w Poznaniu. Z kolei w latach 1960–1972 miał zaszczyt dyrygować w Teatrze Wielkim w Warszawie, a w latach 1960–1966 również z Harcerską Orkiestrą Symfoniczną w Warszawie. W okresie od 1972 do 1977 roku, Madey był kierownikiem artystycznym oraz głównym dyrygentem w Teatrze Wielkim w Łodzi. Dodatkowo, od 1973 do 1976 roku współpracował z Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie. W latach 1981–1983 obejmował stanowisko kierownika artystycznego i głównego dyrygenta Opery oraz Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Był również zaangażowany w Operę Badeńską w Karlsruhe od 1983 do 1987 roku. W 1999 roku Madey podjął pracę jako szef Daegu City Symphony Orchestra w Korei Południowej, gdzie pozostał do 2001 roku.

Działalność pedagogiczna

Równolegle do aktywności dyrygenckiej, Madey prowadził bogatą działalność pedagogiczną. W latach 1958–1959 uczył fortepianu w PWSM w Poznaniu, a od 1960 roku był związany z klasą dyrygentury warszawskiej PWSM, zaczynając jako wykładowca, a następnie awansując na docenta oraz profesora (od 1989 roku – profesora zwyczajnego). W latach 1969–1971 kierował Katedrą Dyrygentury i Teorii Muzyki w tej samej uczelni, której nadano później imię Fryderyka Chopina. W latach 1978–1981 piastował urząd rektora. W kolejnych latach Madey był również Prezydentem Association Europeenne des Conservatoires, Academies de Musique et Musikhochschulen w latach 1978-1982. Jako Visiting Professor prowadził wykłady z dyrygentury na Keimyung University w Korei Południowej, w latach 1995 i 1997-1998. Od 1999 roku powrócił na stanowisko kierownika Katedry Dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie. Wśród jego dyplomantów znajdują się znane osobistości, takie jak Jerzy Maksymiuk, Wojciech Rajski, Tadeusz Kozłowski, Tadeusz Wicherek, Piotr Borkowski, Piotr Wajrak, Paweł Kotla, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, oraz Łukasz Borowicz. Ostatnim jego uczniem był syn, Emilian.

Działalność koncertowa

Madey zdobył reputację znakomitego dyrygenta posiadającego szeroki repertuar obejmujący ponad 300 dzieł symfonicznych oraz ponad 80 utworów operowych i baletowych. Przez lata dokonał wielu nagrań i występował na renomowanych festiwalach oraz w krajach takich jak Bułgaria, Czechy, Egipt, Francja, Grecja, Korea Południowa, Kuba (gdzie miał premierę Halki St. Moniuszki), Luksemburg, Niemcy (w tym z Orkiestrą Gewandhaus), Słowacja, Słowenia, USA oraz Wielka Brytania (m.in. na Festiwalu w Edynburgu). Jego występy w byłym ZSRR, w tym z NOSPR w Moskwie, St. Petersburgu i Kijowie, przynosiły mu znakomite recenzje wszędzie tam, gdzie występował.

Nagrody i wyróżnienia

W 1955 roku Bogusław Madey zdobył prestiżową nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie na Utwór Symfoniczny w Warszawie za swoje dzieło „Scherzo Fantastico”. Jego twórczość została doceniona poprzez liczne odznaczenia oraz nagrody zarówno państwowe, jak i resortowe. Wśród nich wyróżniają się szczególnie: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1979 roku, oraz Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I Stopnia, przyznana mu w 1982 roku. Kolejnym znaczącym wyróżnieniem był Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski z 2002 roku.

Madey był także odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a także medalami upamiętniającymi 30-lecie i 40-lecie Polski Ludowej. Wyróżnienia te świadczą o jego zasługach i wkładzie w kulturę polską. Należał do prestiżowych organizacji, w tym był członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Artysta spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 17-3-5, gdzie można oddać mu hołd i złożyć dowody pamięci.

Ważniejsze kompozycje

W twórczości Bogusława Madeya wyróżnia się wiele istotnych kompozycji, które do dnia dzisiejszego zachwycają melomanów oraz wykonawców. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych dzieł muzycznych:

• Allegro (1951),
• Sonatina (1952),
• 5 Preludiów (1953–54),
• 10/16 Etiuda (1997) na fortepian,
• Suita (1951),
• Scena Baletowa „Valse en Rondeau” (1953) na orkiestrę symfoniczną,
• Impresje Taneczne na małą orkiestrę symfoniczną (1952),
• Uwertura Dramatyczna (1952),
• Scherzo Fantastico (1954) na wielką orkiestrę symfoniczną,
• Koncert na fortepian i orkiestrę (1956–57),
• Koncert na flet i orkiestrę (1960),
• Transfiguracje (Concerto) na głos i instrumenty (1965),
• Metamorfozy – Wariacje na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę (1989).

Życie prywatne

W życiu osobistym maestro Bogusława Madeya, ważną rolę odgrywała jego żona, Anna Malewicz-Madey, ceniona śpiewaczka. Poza tym, jego syn, Emilian Madey, rozwija swoją karierę jako utalentowany pianista.

---

Oceń: Bogusław Madey

---