Kościół św. Barbary w Sosnowcu

---

Historia kościoła

Rozwój przemysłu oraz napływ mieszkańców w okresie przełomu XIX i XX wieku spowodowały, że pojawiła się konieczność budowy świątyni dla mieszkańców Sielca .

Na początku mieszkańcy korzystali z kaplic, takich jak ta znajdująca się w Zamku Sieleckim oraz niewielkiej kapliczki przy ulicy Gabriela Narutowicza. Jednakże w latach 1902–1903 doszło do rozłamu wśród społeczności lokalnej, z powodu nierozstrzygalnych sporów co do lokalizacji nowej świątyni.

W wyniku podjętych decyzji, zdecydowano się na budowę dwóch kościołów. Prace budowlane rozpoczęły się w 1905 roku przy ulicy Skautów, a rok później przy ulicy Wawel. Kościół na ulicy Wawel został poświęcony 18 sierpnia 1907 roku przez księdza Wincentego Bogackiego. Budowę kościoła zakończono w całości oraz w dużej mierze go wyposażono przed wybuchem I wojny światowej.

W dniu 19 sierpnia 1908 roku, dzięki staraniom mieszkańców Starego Sielca i związanemu z powstaniem świątyni, administrator diecezji kieleckiej, ksiądz Franciszek Brudzyński, erygował nową parafię, wydzielając ją z Parafii św. Joachima w Zagórzu na całym jej obszarze. Pierwszym proboszczem Parafii św. Barbary w Sosnowcu mianowany został ksiądz Jan Białecki.

Opis budynku

Kościół św. Barbary w Sosnowcu to imponująca budowla murowana w stylu neogotyckim, która wyróżnia się na tle innych świątyń. Wznosi się nad nią wysoka wieża dzwonnicy, której ostrosłupowy dach hełmowy przyciąga wzrok. W przyziemiu wieży znajdują się główne drzwi, prowadzące do kruchty, stanowiącej wstęp do wnętrza kościoła. Budynek przykryty jest dwuspadowym dachem, ale nad prezbiterium wznosi się mała ozdobna wieżyczka.

Warto zwrócić uwagę, że od północy do kościoła przylegają dwie niewielkie kruchty, które są przeznaczone na zakrystię oraz zaplecze. Bryła budynku została wzmocniona narożnymi pilastrami, co jest widoczne w detalach, jak ostrołukowe otwory okienne i drzwiowe, a także szeroki gzyms zdobiony arkadowymi wzorami poniżej linii dachu.

Wnętrze kościoła skrywa wiele cennych elementów. Na szczególną uwagę zasługuje neorenesansowy ołtarz główny z 1926 roku, stworzony przez firmę Dąbkowskiego. Ponadto, w świątyni można dostrzec figury św. Antoniego oraz św. Franciszka z Asyżu autorstwa artysty Bratka, a także bogato dekorowaną malarsko powierzchnię, będącą drugą polichromią, wykonaną przez Władysława Gawrona i Zygmunta Czecha w 1935 roku.

Kościół |również| posiada zdobioną ambonę oraz chór muzyczny z piszczałkowymi organami. W latach 2009–2017 przeprowadzono gruntowny remont, który obejmował naprawę dachu, konserwację wieży oraz wymianę tynków na elewacji zewnętrznej, jak również modernizację całej instalacji elektrycznej oraz pokrycia sufitu.

W czasie remontu zdecydowano się na rozjaśnienie wnętrza – na białym sklepieniu pojawiły się niebiesko-błękitne ornamenty oraz wizerunki świętych, między innymi św. Joachima, św. Anny, św. Brata Alberta, św. Rafała Kalinowskiego, św. Jana Vianney’a oraz błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszko. Na ścianach oraz w niszach wprowadzono iluzoryczne malarstwo, imituące kamienną ornamentykę, a dodatkowo zainstalowano nowe witraże, które przedstawiają symbole czterech Ewangelistów.

Warto także podkreślić, iż restaurowano obrazy św. Barbary oraz Matki Bożej, które znajdują się w ołtarzu głównym. Ołtarz ten został pomalowany w sposób imitujący kamień, którego niektóre elementy zostały wzbogacone o złocenia. 29 września 2018 roku, w 110-lecie powstania parafii św. Barbary w Sosnowcu, podczas uroczystej Eucharystii, biskup diecezji sosnowieckiej Grzegorz Kaszak poświęcił boczny ołtarz św. Michała Archanioła.

---

Oceń: Kościół św. Barbary w Sosnowcu

---