Lucjan Kieszczyński

---

Życiorys

Lucjan Kieszczyński urodził się jako syn Józefa i Władysławy. W latach 1935–1936 aktywnie uczestniczył w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, dołączył do konspiracyjnej grupy powiązanej ze Stronnictwem Pracy, znanej jako frakcja „Zrywu”, która w 1943 roku przekształciła się w Stronnictwo Zrywu Narodowego.

Po wojnie, w 1945 roku, rozpoczął działalność w Polskiej Partii Robotniczej, gdzie pełnił rolę delegata na I Zjazd tej partii. Przeszedł dwumiesięczny kurs w Centralnej Szkole PPR w Łodzi, a po jego zakończeniu podjął się wykładowstwa. Następnie został przeniesiony do Wojewódzkiej Szkoły Partyjnej, co wskazuje na jego rosnące znaczenie w politycznym krajobrazie tamtych czasów.

W latach 1947–1948 przeszedł kursy przygotowawcze do studiów wyższych dla osób bez matury i od października 1948 roku rozpoczął naukę na Uniwersytecie Łódzkim, jednocześnie pracując w lokalnym szkolnictwie partyjnym. Jego praca magisterska dotyczyła strajku powszechnego w Łodzi w 1933 roku, pod kierunkiem znanego naukowca.

W 1951 roku został przeniesiony do Wydziału Historii Partii przy KC PZPR w Warszawie. Następnie, w 1962 roku, obronił doktorat na temat strajków w Łodzi w latach 1929–1933, pod opieką promotor Stanisława Arnolda. Od 1970 roku kontynuował pracę w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, gdzie znacząco wpłynął na rozwój kadr naukowych.

W 1979 roku habilitował się na podstawie książki „Polityka KPP w ruchu zawodowym w latach 1926–1938”. Dziesięć lat później uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych, a w tym samym roku przeszedł na emeryturę. Jego badania koncentrowały się przede wszystkim na historii ruchu zawodowego oraz spółdzielczego.

Lucjan Kieszczyński był również współzałożycielem i redaktorem kilku ważnych publikacji, takich jak „Biuletyn Biura Historycznego CRZZ”, „Kwartalnik Historii Ruchu Zawodowego” oraz „Kwartalnik Historii i Teorii Ruchu Zawodowego”. Dodatkowo, był autorem haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego. Po śmierci znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu Północnym w Warszawie.

Wybrane publikacje

Lucjan Kieszczyński to postać, której twórczość literacka i publicystyczna znacząco wpłynęła na zrozumienie problematyki ruchu robotniczego w Polsce. Poniżej przedstawiamy wybrane publikacje, które są świadectwem jego pracy twórczej oraz zaangażowania społecznego.

• Strajk powszechny w Łodzi w 1933 r, Łódź 1954,
• Powszechny strajk włókniarzy Łodzi i okręgu w 1933 r., Warszawa: „Książka i Wiedza” 1958,
• Ludzie walki : sylwetki łódzkich działaczy robotniczych, t. 1, Łódź: Wydawnictwa Łódzkie 1967,
• Węzłowe zagadnienia ruchu robotniczego w Polsce w latach kryzysu gospodarczego : 1929-1933, Warszawa: Wydział Propagandy i Agitacji KC PZPR 1967,
• Ruch strajkowy w przemyśle włókienniczym okręgu łódzkiego w latach kryzysu gospodarczego 1929-1933, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1969,
• Kronika ruchu zawodowego w Polsce 1808-1939 : ważniejsze wydarzenia. Cz. 1, Ruch zawodowy na ziemiach polskich w okresie zaborów : lata 1808-1918. Cz. 2, Polska niepodległa : lata 1918-1939, Warszawa: Instytut Wydawniczy CRZZ 1972,
• Syndykalizm, Warszawa: WSNS 1983,
• (współautor: Henryk Cimek) Komunistyczna Partia Polski, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1984,
• Ruch robotniczy w Polsce w latach 1929-1935, Warszawa: ANS 1986,
• Komunistyczna Partia Polski a ruch zawodowy 1918-1938, Warszawa: ANS 1990,
• Pamiętnik z lat młodzieńczych. Cz. 2, Wrzesień 1936 – styczeń 1945 : (pamiętnik młodego robotnika), Warszawa: Towarzystwo Naukowe im. Adama Próchnika 1996,
• Pamiętnik z lat dziecinnych i wczesnomłodzieńczych : Sosnowiec, Łódź. Cz. 1, Do 1936 roku, Warszawa: Towarzystwo Naukowe im. Adama Próchnika 1997.

Te publikacje pokazują różnorodność tematów, którymi zajmował się Kieszczyński, a także jego zaangażowanie w walkę o prawa pracowników oraz dokumentację historii ruchu robotniczego w Polsce.

---

Oceń: Lucjan Kieszczyński

---