Wiesław Ociepka

Polityka i administracja

Wiesław Ociepka był znaczącą postacią w historii Polski. Urodził się 16 lutego 1922 roku w Sosnowcu, a swoje życie zakończył 28 lutego 1973 roku w Mostach.

Był to człowiek o wszechstronnych talentach, pełniąc zarówno rolę prawnika, jak i polityka. Jako działacz komunistyczny, Ociepka wpływał na wiele aspektów życia społecznego i politycznego w Polsce. W latach 1971–1973 zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych, co podkreśla jego znaczenie w ówczesnym systemie rządowym.

Warto także zaznaczyć, że Ociepka był aktywnym działaczem sportowym, co pokazuje jego zaangażowanie w różnorodne dziedziny życia publicznego. Był także posłem na Sejm PRL VI kadencji, co pozwoliło mu na kształtowanie polityki kraju w tym okresie.

Życiorys

Wiesław Ociepka był synem Stanisława i Weroniki. Ukończył dwuletnią szkołę partyjną w latach 1953–1955 oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim.

W trakcie II wojny światowej Ociepka został wywieziony do obozu pracy przymusowej, z którego zdołał uciec. Po wojnie, w 1945 roku, dołączył do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1948 był aktywym członkiem Związku Walki Młodych, gdzie pełnił funkcje na szczeblu wojewódzkim i centralnym. W 1950 roku wstąpił do władz Związku Młodzieży Polskiej.

W 1955 roku Ociepka objął stanowisko starszego instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego PZPR, a w latach 1955–1960 pełnił obowiązki sekretarza organizacyjnego komitetu wojewódzkiego w Szczecinie. Następnie pracował w Wydziale Administracyjnym KC PZPR, gdzie od 1960 do 1971 był zastępcą kierownika, aby w 1971 roku stać się kierownikiem.

W 1964 roku został zastępcą członka Komitetu Centralnego, a 22 grudnia 1971 objął urząd ministra spraw wewnętrznych w rządzie Piotra Jaroszewicza. Jednocześnie w grudniu 1971 roku wszedł w skład KC PZPR. W marcu 1972 roku zasiadł jako poseł na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1960–1965 był wiceprezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej, a następnie od 1965 do 1972 pełnił rolę jego prezesa.

W lutym 1973 roku w okolicach Szczecina miała miejsce tragiczna katastrofa, w której polski wojskowy samolot transportowy An-24 rozbił się z powodu oblodzenia. Na pokładzie znajdujących się tam delegacji rządowych Polski i Czechosłowacji, Wiesław Ociepka był najwyżej postawioną osobą spośród 18 ofiar tej tragedii.

Jego ostatni spoczynek znajduje się w cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, gdzie został pochowany 3 marca 1973 roku (kwatera 29A-półkole II-1). W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli m.in. Edward Gierek, Henryk Jabłoński i Piotr Jaroszewicz.

Wiesław Ociepka był żonaty z Alicją z Szamotów (1918–2017) i miał dwóch synów.

Ordery i odznaczenia

W życiorysie Wiesława Ociepki można znaleźć wiele znaczących wyróżnień, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w rozwój kultury oraz społeczności. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane następującymi odznaczeniami:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1969),
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1973),
  • Order Sztandaru Pracy II klasy (1964),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 12 kwietnia 1946, 13 lipca 1946),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963),
  • Honorowa Odznaka 30-lecia PPR (1972).

Wskazane odznaczenia podkreślają jego niezwykłą pracowitość oraz oddanie sprawie rozwoju kultury fizycznej i społecznej w Polsce.

Przypisy

  1. LucjanL. Stryga LucjanL., Zapomniane katastrofy, które zostały przemilczane przez propagandę PRL [online], polskatimes.pl, 27.07.2014 r.
  2. Katastrofa lotnicza pod Szczecinem. „Dziennik Polski”. Rok XXIX Nr 52 (9025), s. 1, 02.03.1973 r. [dostęp 26.05.2023 r.]
  3. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 I–31 III 1973. „Kronika Warszawy”. 3 (15), s. 148, 1973 r.
  4. a b Lista pochowanych. Wiesław Ociepka. um.warszawa.pl. [dostęp 08.01.2018 r.]
  5. a b c Ewa Celt, The New Central Committee of the PUWP, Radio Wolna Europa, 01.08.1972 r.
  6. Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1–2, 29.02.1964 r., s. 5.
  7. Serdeczne życzenia dla Towarzysza Edwarda Gierka, „Trybuna Robotnicza”, nr 4, 06.01.1972 r., s. 2.
  8. „Głos Słupski”, nr 185, 18.07.1969 r., s. 2.
  9. Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21.07.1964 r., s. 5.
  10. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453 („w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społeczno-politycznej”).
  11. M.P. z 1946 r. nr 64, poz. 122 („za działalność powojenną Związku Walki Młodych”).
  12. M.P. z 1947 r. nr 72, poz. 485 („za zasługi w budownictwie nowej Demokratycznej Polski”).

Oceń: Wiesław Ociepka

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:24