Edmund Koźbiał

---

Życiorys

Edmund Koźbiał był odznaczającym się oficerem lotnictwa, którego działalność rozciągała się przez wiele lat w polskich siłach zbrojnych. W latach 1948–1950, jako słuchacz Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie, przeszedł gruntowne szkolenie, które ukończył we wrześniu 1950 roku, zdobywając stopień chorążego. Podczas nauki zaliczył szkolenie podstawowe na samolocie UT-2 i w tym czasie dodatkowo uzupełniał swoją edukację, uczęszczając do liceum ogólnokształcącego.

W kolejnych latach, czyli między 1950 a 1951 rokiem, zdobył cenne doświadczenie jako instruktor, szkoląc podchorążych w OSL. W lipcu 1951 roku objął stanowisko dowódcy klucza lotniczego w eskadrze szkoleniowej. Dalsze kształcenie kontynuował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie, gdzie w okresie 1953–1956 uzyskał dyplom oficera dyplomowanego.

Po zakończeniu edukacji został skierowany do 39 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Mierzęcicach. Tam pełnił kolejne ważne funkcje, w tym nawigatora eskadry od 1956 do 1958 roku, a następnie zastępcy dowódcy tej samej eskadry w latach 1958-1959 oraz dowódcy eskadry lotniczej w 1959 roku.

W latach 1959–1961 odnosił kolejne sukcesy, najpierw jako zastępca dowódcy, a następnie dowódca 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Łęczycy, działającego pod względem strukturalnym w ramach 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju. W kolejnych latach, od 1967 do 1974 roku, pełnił rolę szefa Wojsk Lotniczych w Dowództwie 2 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju w Bydgoszczy.

W 1974 roku został oddelegowany do Zjednoczonego Dowództwa Państw-Stron Układu Warszawskiego w Moskwie, gdzie pracował jako oficer kierunkowy. Po powrocie do kraju, w latach 1978–1984, zajmował się rolą zastępcy, a następnie szefa Wojsk Lotniczych Dowództwa Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. Po długiej i owocnej karierze wojskowej, przeszedł na emeryturę w sierpniu 1989 roku.

Edmund Koźbiał był także pilotem wojskowym I klasy, który zrealizował loty na 11 różnych typach samolotów. Łącznie spędził w powietrzu 2951 godzin, co stanowi ogromne osiągnięcie w jego karierze.

Odznaczenia

Edmund Koźbiał jest osobą, która otrzymała liczne odznaczenia oraz honorowe medale, świadczące o jego zasługach dla Polski. Poniżej przedstawiono wykaz jego najważniejszych nagród:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1983 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1967 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany w 1962 roku,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• inne medale i odznaczenia.

Jego osiągnięcia są świadectwem pracy na rzecz obronności kraju oraz oddania dla służby wojskowej.

Źródła

Właściwe źródła są kluczowe dla zrozumienia historii. Poniżej przedstawiono wybrane publikacje, które rzucają światło na losy żołnierzy i wydarzenia w lotnictwie:

• Zenon Matysiak, W szeregu lotniczych pokoleń. Dzieje podchorążych XXII promocji Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie 1948-1950, Zespół Wydawniczy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Poznań 1998, str. 223-224,
• Józef Zieliński, Dowódcy Pułków Lotnictwa Polskiego 1921-2012, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2015, str. 205-206.

---

Oceń: Edmund Koźbiał

---