Ludwik Sobieraj

Wojsko i służby mundurowe

Ludwik Sobieraj to postać, która zajmuje istotne miejsce w historii ludowego Wojska Polskiego. Urodził się 22 października 1922 roku w Sosnowcu, a zmarł 1 czerwca 1987 roku.

Był on generałem brygady i pełnił wiele znaczących ról w strukturach wojskowych Polski. Od 1974 roku sprawował funkcję zastępcy dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, gdzie odpowiadał za kwestie polityczno-wychowawcze.

W swojej karierze pełnił także obowiązki szefa Głównego Zarządu Politycznego (GZP) Wojska Polskiego, co świadczy o jego wpływie na politykę wewnętrzną armii. Dodatkowo, jego doświadczenie obejmowało pełnienie funkcji zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego oraz szefa Zarządu Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej.

Nie można również pominąć jego roli jako zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych, co dodatkowo podkreśla różnorodność jego kariery w różnych obszarach służby wojskowej.

Życiorys

Ludwik Sobieraj, urodzony w sosnowieckiej rodzinie robotniczej, rozpoczął swoją wojskową karierę w kwietniu 1945 roku, kiedy to wstąpił do ludowego Wojska Polskiego. Zdobył wykształcenie w Centralnej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi, a następnie ukończył Wojskową Akademię Polityczną w Warszawie w 1960 roku.

W 1974 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych ds. polityczno-wychowawczych. W kolejnych latach piastował ważne funkcje, w tym stanowisko szefa Zarządu Głównego Politycznego Wojska Polskiego. W 1981 roku został zastępcą komendanta Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie, odpowiadając za zagadnienia polityczne.

Po zakończeniu swojej aktywności, Ludwik Sobieraj został pochowany 5 czerwca 1987 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze B4-7-15. Jego pogrzeb zgromadził znamienite osobistości, w tym ministra Obrony Narodowej, gen. armii Floriana Siwickiego, oraz członków Biura Politycznego KC PZPR.

Mowy pogrzebowe wygłosili: w imieniu kierownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego WP, gen. bryg. Mieczysław Michalik oraz komendant Akademii Sztabu Generalnego WP, gen. dyw. Władysław Mróz, reprezentujący współtowarzyszy służby.

Awanse

W okresie swojej długotrwałej służby w Wojsku Polskim, Ludwik Sobieraj osiągnął znaczące postępy, które odzwierciedlają jego zaangażowanie oraz umiejętności wojskowe. Kolejne awanse na szczeblach wojskowych są świadectwem jego oddania i profesjonalizmu.

  • podporucznik – 1947,
  • porucznik – 1949,
  • kapitan – 1951,
  • major – 1956,
  • podpułkownik – 1961,
  • pułkownik – 1968,
  • generał brygady – 1974.

Odznaczenia

Ludwik Sobieraj zdobył liczne odznaczenia, które podkreślają jego wkład w obronność oraz zaangażowanie w życie kraju. Poniżej przedstawiamy listę przyznanych mu medali i odznaczeń:

  • Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”,
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1949),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1982),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Order Sławy (ZSRR).

Przypisy

  1. J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M–S, Toruń 2010 r., s. 461–463
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Ludwik Sobieraj

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:15