Władysław Jasiński (oficer artylerii)

---

Życiorys

Władysław Jasiński przyszedł na świat w rodzinie Michała i Joanny z domu Kmera. W 1910 roku rozpoczął swoją edukację w szkole powszechnej w Pińczowie. Po jej zakończeniu kontynuował naukę w lokalnym gimnazjum. W 1920 roku, na apel Głównej Kwatery Harcerzy, zgłosił się jako ochotnik do służby w Wojsku Polskim. Został przydzielony do 201 pułku piechoty i 25 lipca wyruszył na front, biorąc udział w wielu walkach, aż do momentu wkroczenia pułku do Wilna. Po urlopie w celu dokończenia nauki, w 1924 roku uzyskał maturę, a następnie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

Po ukończeniu studiów, w latach 1928–1929 wziął udział w przeszkoleniu w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, a następnie odbył służbę wojskową w 27 pułku artylerii lekkiej we Włodzimierzu Wołyńskim. Po powrocie do Warszawy, w okresie od 1929 do 1933 roku studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

W roku 1939 wziął udział w obronie Warszawy jako oficer informacyjny oraz komendant obrony przeciwlotniczej w rejonie Cytadeli – pl. Wilsona. W trakcie okupacji należał do ZWZ/AK, będąc jednym z założycieli organizacji konspiracyjnej na Woli. W listopadzie 1943 roku został skierowany na Żoliborz, gdzie jako zastępca kpt. Nikity Jurczenki-Szlenczaka „Sokoła” współtworzył Wojskową Służbę Ochrony Powstania.

Od 1 sierpnia 1944 roku brał aktywny udział w walkach na Żoliborzu, początkowo jako zastępca dowódcy WSOP 1 Rejonu Żoliborz, a później jako zastępca dowódcy 206 plutonu Zgrupowania „Żaglowiec”. Był jednym z nielicznych oficerów, którzy sprzeciwili się rozkazowi opuszczenia Żoliborza, wydanemu 1 sierpnia przez ppłk. Mieczysława Niedzielskiego „Żywiciela”. W dniach od 2 do 4 sierpnia dowodził dużym oddziałem ochotników, z którymi zdobył obsadzony przez Niemców gmach Państwowego Liceum i Gimnazjum im. księcia Józefa Poniatowskiego przy ul. Lisa Kuli 16, a także zajął centralę telefoniczną, znaną jako mała PAST-a, przy ul. Felińskiego 39.

W trakcie powstania został dwukrotnie ranny, 3 października ewakuowany do szpitala w Tworkach, skąd po dziesięciu dniach uciekł do Pińczowa. Tam powrócił do konspiracji, zostając szefem szkoleniowym III batalionu 120 pułku piechoty AK Ziemi Pińczowskiej, który wchodził w skład krakowskiej 106 Dywizji AK.

Po ujawnieniu się w kwietniu 1945 roku, został pełnomocnikiem rządu na Ziemie Odzyskane, a w dalszej kolejności starostą powiatu kamieńskiego. W latach 1948–1950 zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Szczecinie jako przedstawiciel PSL/ZSL oraz pełnił funkcję sekretarza Komitetu Wojewódzkiego ZSL w Szczecinie. W latach 1951–1970 był aktywny w różnych organizacjach spółdzielczych. Od 1957 roku był członkiem ZBoWiD, a w latach 1980–1990 piastował stanowisko prezesa Środowiska Żołnierzy Armii Krajowej „Żywiciel”.

Awanse

W trakcie swojej kariery wojskowej, Władysław Jasiński osiągnął kilka znaczących awansów, które odzwierciedlają jego postępy w armii. W 1946 roku, w wyniku weryfikacji, uzyskał stopień porucznika rezerwy, co stanowiło istotny krok w jego wojskowej drodze.

Następnie, w roku 1973, awansował na stopień kapitana, co potwierdzało jego rozwój oraz rosnące umiejętności w dziedzinie artylerii. W kolejnych latach, w 1990 roku, uzyskał stopień majora, co podkreśla jego zaangażowanie oraz wkład w służbę wojskową.

Ordery i odznaczenia

Władysław Jasiński, uznawany za wybitnego oficera artylerii, otrzymał szereg cennych odznaczeń, które dokumentują jego zasługi i oddanie dla kraju. Jego wyróżnienia to:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w 1987 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski zdobyty w 1980 roku,
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Walecznych, którym odznaczono go trzykrotnie: w 1920, 1949 i 1974 roku,
• Medal Wojska, przyznany mu czterokrotnie, w 1948 roku,
• Krzyż Partyzancki, nadany w 1959 roku,
• Warszawski Krzyż Powstańczy z 1981 roku,
• Krzyż Armii Krajowej, który otrzymał w 1967 roku,
• Medal za Warszawę 1939–1945, przyznany w 1946 roku,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, który otrzymał w 1958 roku,
• Krzyż za Udział w Wojnie 1918–1921, wydany w 1990 roku,
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 roku, przyznany w 1985 roku,
• Złoty Krzyż Za Zasługi dla ZHP, który otrzymał w 1986 roku,
• Złota Odznaka honorowa Za Zasługi dla Warszawy z 1979 roku.

Te odznaczenia są dowodem nie tylko na jego odwagę, ale także na wielkie poświęcenie na rzecz społeczności krajowej i lokalnej.

---

Oceń: Władysław Jasiński (oficer artylerii)

---