Stanisław Hałaczkiewicz

---

Życiorys

Urodziny Stanisława Hałaczkiewicza miały miejsce 21 października 1899 roku w Sosnowcu, wówczas w powiecie będzińskim będącym częścią guberni piotrkowskiej. Pochodził z rodziny Stanisława oraz Władysławy z Soleckich. W 1914 roku zakończył naukę w pięciu klasach w Szkole Handlowej w Będzinie. W marcu 1915 roku, przebywając w Pajęcznie, zdecydował się dołączyć do Polskiej Organizacji Wojskowej.

W 1916 roku ukończył kilkutygodniowe szkolenie instruktorskie organizowane przez Komendę V Okręgu POW w Piotrkowie, a po jego zakończeniu objął stanowisko instruktora w V Obwodzie POW w Radomsku. Rok 1917 przyniósł mu ukończenie VII klasy w Szkole Handlowej w Będzinie w trybie eksternistycznym. Na początku listopada 1918 roku związał się z Wojskiem Polskim, a 15 listopada tego samego roku wyruszył na front, dołączając do ochotniczej kompanii z Radomska. Brał aktywny udział w bitwie o Lwów, będąc częścią Grupy Operacyjnej dowodzonej przez płk. Izydora Modelskiego.

W lutym 1919 roku, powracając z frontu, wstąpił do 7 batalionu strzelców, organizowanego w Częstochowie, który następnie zmienił nazwę na bytomski pułk strzelców, później 167 pułk piechoty, a w końcu 75 pułk piechoty. Podczas wojny z bolszewikami, w stopniu podchorążego, dowodził 9 kompanią, a następnie pełnił rolę adiutanta I batalionu 167 pp. W trakcie działań wojennych w I batalionie wyróżnił się m.in. 4 lipca w okolicy Ganczarów, 14 lipca w starciach z Kozakami pod Trąbami oraz 23 lipca podczas walk nad Niemnem, gdzie dostarczał rozkazy do różnych kompanii w czasie ostrzału przez bolszewickie ckm.

Wyróżnienie za uczestnictwo w tych walkach przyniosło mu odznaczenia, w tym Order Virtuti Militari oraz Krzyż Walecznych, które otrzymał 25 lipca 1921 roku. 26 marca 1921 roku został zatwierdzony na stopień podporucznika w piechocie z datą 14 stycznia tego samego roku. Od 1 maja do 15 czerwca 1921 roku był przydzielony do Wielkopolskiej Szkoły Strzelania w Biedrusku. Następnie służył w III batalionie 75 pułku piechoty w Wielkich Hajdukach.

1 października 1922 roku przeszedł do II batalionu 11 pułku piechoty w Szczakowej. 1 lutego 1923 roku awansował na porucznika. W maju 1934 roku pełnił obowiązki dowódcy 4 kompanii 11 pp. W tym samym roku został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 1 w Koninie. 27 czerwca 1935 roku prezydent RP nadał mu stopień kapitana, z datą 1 stycznia 1935 oraz 59. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W składzie 66 pułku piechoty w Chełmnie, 3 czerwca 1938 roku przeniesiono go do batalionu KOP „Suwałki” na stanowisko adiutanta.

W dniach od 13 października do 18 listopada 1938 roku leczył się w Szpitalu Obszaru Warownego „Wilno”, a potem, od 12 grudnia 1938 roku do 17 stycznia 1939 roku, odbył leczenie w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. Zgodnie z rozkazem dowódcy KOP z 10 lutego 1939 roku został przeniesiony do batalionu KOP „Orany”, lecz do marca pełnił funkcję likwidatora agend batalionu KOP „Suwałki”. Od 24 marca do 23 lipca 1939 roku korzystał z urlopu zdrowotnego. 21 kwietnia nastąpiło jego przeniesienie do 41 pułku piechoty, który mieścił się w tym samym garnizonie, a w sierpniu został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Nie ustalono jednoznacznego przydziału mobilizacyjnego dla niego. Stanisław Hałaczkiewicz zmarł w 1979 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych odznaczeń i wyróżnień, które otrzymał Stanisław Hałaczkiewicz, znajdują się między innymi:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5885 – 24 listopada 1922,
• Krzyż Walecznych,
• Medal Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę,
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę.

---

Oceń: Stanisław Hałaczkiewicz

---