Postać Zbigniewa Bartłomieja Eugeniusza Piaseckiego, znanego także jako Zbigniew Przysiecki, jest jednym z ważniejszych rozdziałów w historii polskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej. Urodził się 19 stycznia 1914 roku w Sosnowcu, co z pewnością było początkiem jego fascynującej, acz tragicznej biografii.
Piasecki zyskał popularność dzięki swoim pseudonimom, takimi jak „Orlik”, „Topór”, „Tom”, „Zbyszek”, „Skoczek” oraz „Fer”, które często używał w różnych kontekstach swoją działalności. Był porucznikiem broni pancernej, co świadczy o jego umiejętnościach wojskowych oraz zaangażowaniu w służbę dla Wojska Polskiego.
W czasie swojej kariery wojskowej, Piasecki działał zarówno w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, jak i w Armii Krajowej, wykazując się ogromnym poświęceniem dla sprawy niepodległości Polski. Był również cichociemnym, co oznacza, że przeszedł specjalne szkolenie i był gotowy do działań sabotażowych na terenach okupowanych przez Niemców.
Jego życie zakończyło się prawdopodobnie w 1945 roku w obozie koncentracyjnym Mittelbau-Dora, co podkreśla dramatyczny los wielu bohaterów tamtych czasów. Piasecki pozostaje symbolem odwagi i determinacji w walce o wolność, której poświęcił swoją młodość oraz życie.
Życiorys
W 1936 roku Zbigniew Piasecki ukończył maturę w Korpusie Kadetów nr 1 w Lwowie. Następnie, w latach 1936-1939, kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Broni Pancernej. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się poważnie, gdy w wrześniu 1939 roku jako dowódca plutonu walczył w Samodzielnej Półkompanii Czołgów Renault R-35, której dowództwo sprawował porucznik Józef Jakubowicz, w 4 Batalionie Pancernym. 21 września 1939 roku, po bitwie pod Kamionką Strumiłową, zyskał uznanie, zostając wyróżnionym w rozkazie dowódcy.
W listopadzie 1939 roku lub na początku stycznia 1940 roku, Piasecki przekroczył granicę polsko-węgierską, gdzie został internowany. W lutym 1940 roku dotarł do Francji, gdzie przydzielono go do 3 Batalionu Czołgów w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej. Następnie, w czerwcu 1940 roku, został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie dołączył do 1 Batalionu Pancernego.
Zgłosił się do służby w Polsce, a po przeszkoleniu w zakresie dywersji, został zaprzysiężony 4 kwietnia 1941 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzut na teren Polski odbył się w nocy z 6 na 7 stycznia 1942 roku, w ramach operacji „Shirt”, gdzie zrzut zrealizowano 7 km od placówki odbiorczej „Kocioł” na południe od Mińska Mazowieckiego.
W lutym 1942 roku Piasecki otrzymał przydział do III Odcinka Wachlarza jako oficer wywiadowczy. Później objął stanowisko komendanta bazy nr 1 w Brześciu. Po dekonspiracji, która miała miejsce na przełomie maja i czerwca 1942 roku, został przeniesiony do bazy III Odcinka w Warszawie, gdzie od czerwca pełnił funkcję instruktora dywersji w „Kadrze” Wachlarza.
10 października 1942 roku, z uwagi na zaistniałe zagrożenie, przerwał współpracę z Wachlarzem. W tym czasie nawiązał kooperację ze Związkiem Syndykalistów Polskich (ZSP). W maju 1943 roku Piasecki został oddelegowany do Kedywu Okręgu Radom-Kielce Armii Krajowej, czekając na przyłączenie do Zgrupowania „Ponurego”. Prowadził prace organizacyjne w Okręgu, a 13 czerwca 1943 roku współpracując z grupą z ZSP, był zaangażowany w rabunkowe zabójstwo trzech byłych policjantów żydowskich, którzy zostali zidentyfikowani jako niosący kosztowności z warszawskiego getta.
W wyniku tego zdarzenia Piasecki został przydzielony do zadań w Warszawie. Wyrokiem Wojskowego Sądu Specjalnego, zatwierdzonym 16 marca 1944 roku przez Komendanta Głównego AK, został skazany na karę śmierci. W tym czasie działał pod pseudonimem „Fer”, pełniąc funkcję kierownika zespołu w Referacie 999 Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej AK.
Plan egzekucji wyroku nie został zrealizowany, ponieważ 31 maja 1944 roku Piasecki został aresztowany przez Gestapo, przyjmując nazwisko Przysiecki. Po aresztowaniu został umieszczony w areszcie na Alejach Szucha, a następnie w Pawiaku. 30 lipca 1944 roku został wywieziony do obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, gdzie dotarł 4 sierpnia 1944 roku, otrzymując numer obozowy 12724. Następnie został przeniesiony do podobozu Brieg-Pampiz. W grudniu tego samego roku brał udział w ucieczce, która jednak zakończyła się jego ponownym ujęciem w Częstochowie.
Później umieszczono go w karnej kompani w KL Gross-Rosen. W trakcie ewakuacji, która miała miejsce prawdopodobnie 8 lutego 1945 roku, został skierowany do KL Mitelbau-Dora, w komando Nordhausen, gdzie otrzymał numer 118315. Piasecki przebywał tam jeszcze 23 marca 1945 roku. Niestety, jego dalsze losy pozostają nieznane, a najprawdopodobniej został zamordowany.
Awanse
W dniu 1 sierpnia 1939 roku Zbigniew Piasecki otrzymał awans na podporucznika broni pancernej, co było znaczącym krokiem w jego karierze wojskowej.
Natomiast 7 stycznia 1942 roku, dzięki swoim osiągnięciom i stażowi, uzyskał stopień porucznika, co dodatkowo umocniło jego pozycję w armii.
Odznaczenia
Wśród osiągnięć Zbigniewa Piaseckiego można wymienić szereg odznaczeń wojskowych, które świadczą o jego oddaniu i zaangażowaniu w służbę.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – prawdopodobnie przyznany za zasługi w ramach służby w Wachlarzu,
Życie rodzinne
W życiu Zbigniewa Piaseckiego obecne były silne więzi rodzinne, które kształtowały jego osobowość. Był synem Hindusa o imieniu Travanderah, którego stratę zniósł jako młody człowiek. W 1931 roku, po śmierci ojca, Zbigniew został usynowiony przez dr. praw Władysława Piaseckiego, co miało fundamentalne znaczenie dla jego dalszego życia.
Jego matka, Eugenia Strzałkowska-Sołtysik, także odegrała istotną rolę w jego wychowaniu. Warto jednak zaznaczyć, że nie założył własnej rodziny, co wskazuje na jego poświęcenie dla innych wartości.
Upamiętnienie
W lewym transepcie kościoła św. Jacka, który znajduje się przy ul. Freta w Warszawie, w roku 1980 miało miejsce odsłonięcie tablicy upamiętniającej żołnierzy Armii Krajowej, w tym cichociemnych – elitarnej grupy spadochroniarzy, którzy przybyli z Anglii oraz Włoch. Tablica ta jest hołdem złożonym tym, którzy oddali życie w walce o niepodległość Polski. Wśród 110 wymienionych bohaterów znajduje się także Zbigniew Piasecki.
Przypisy
- Informacja z Muzeum Gross-Rosen z 19.09.2014 r.
- Tochman 2011 ↓, s. 159.
- Tucholski 1984b ↓, s. 49.
- Tucholski 1884b ↓, s. 48.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Wincenty Bolesław Stawiarz | Stefan Eichler | Zygmunt Hempel | Zdzisław Czech | Jan Krzos | Henryk Woźniak (powstaniec warszawski) | Zbigniew Babiński | Wojciech Korwin-Kossakowski | Jan Królikowski | Lucjan Tajchman | Rudolf Niemczyk | Wiesław Chrzanowski (1920–2011) | Ryszard Mańka (powstaniec śląski) | Andrzej Uthke | Henryk Żmijewski | Kazimierz Mastalerz | Bolesław Brymora | Władysław Jasiński (oficer artylerii) | Mieczysław Janowski (żołnierz) | Hugon AlmstaedtOceń: Zbigniew Piasecki (wojskowy)