Anna Skibińska

Nauka i edukacja

Anna Skibińska, urodzona 26 lipca 1911 roku w Sosnowcu, to postać niezwykle ważna w historii Polski. W trakcie swojego życia przyczyniła się do wielu istotnych wydarzeń, związanych zarówno z działalnością wojskową, jak i akademicką.

Jako żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Anna Skibińska pokazała determinację i poświęcenie w obliczu trudnych czasów, w jakich przyszło jej żyć. Po zakończeniu działań wojennych, jej zainteresowania przeniosły się na naukę, co zaowocowało osiągnięciem pozycji profesora na Akademii Wychowania Fizycznego.

Dodatkowo, jej pasja do badań nad człowiekiem sprawiła, że stała się uznaną antropolog, co tylko podkreśla jej wszechstronność i zaangażowanie w rozwój nauki. Anna Skibińska zmarła 20 października 1990 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej historii.

Życiorys

Anna Skibińska przyszła na świat 26 lipca 1911 roku, w Sosnowcu, w rodzinie Zygmunta oraz Wandy z domu Reicher. Jej ojciec był inżynierem, zajmował się pracą w fabryce Fitzner i Gamper. W 1929 roku zakończyła naukę w warszawskim gimnazjum im. Królowej Jadwigi, gdzie zdobyła świadectwo dojrzałości. Następnie, w latach 1929–1931, kształciła się w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego, który znajduje się na warszawskich Bielanach. W kolejnym roku akademickim była wolną słuchaczką w Chelsea College of Physical Education. W okresie 1933-1934 działała jako objazdowa instruktorka w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet.

II wojna światowa

W trakcie II wojny światowej walczyła w szeregach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W sierpniu 1940 roku, w trakcie przejścia przez Francję, dotarła do Wielkiej Brytanii. Tam przydzielono ją do Wojskowego Korpusu Sióstr Służby Zdrowia, gdzie pełniła rolę pielęgniarki oraz rehabilitantki w kilku szpitalach, między innymi:

  • Szpital Wojskowy nr 1 w Szkocji (1941-1944),
  • Szpital Wojskowy nr 4 w Anglii oraz Szpital Angielski w Rochampton (1944–1945),
  • Szpitale Wojskowe nr 6 i 7 we Włoszech (1946),
  • Szpital Wojskowy nr 6 w Anglii (1946–1947).

Okres powojenny

Po zakończeniu działań wojennych, w 1947 roku, Anna powróciła do Polski, gdzie rozpoczęła pracę w Centrali Spółdzielni Pracy. Następnie przeszła do Głównego Komitetu Kultury Fizycznej, jednak w 1951 roku została stamtąd zwolniona. W latach 1952–1956 była zatrudniona w Szpitalu Chirurgii Urazowej w Warszawie, a od 1957 roku rozpoczęła pracę na początku w Szpitalu Chirurgii Kostnej w Konstancinie. Następnie kontynuowała swoją karierę w Katedrze Antropologii AWF, gdzie zajmowała się dydaktyką i badaniami naukowymi. W latach 1959–1971 pracowała w Zakładzie Antropologii Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej, a po jego włączeniu do AWF, nadal działała w tym samym zakładzie. 11 stycznia 1972 roku uzyskała habilitację w AWF.

Anna Skibińska zakończyła swoje życie 20 października 1990 roku w Warszawie, a jej pogrzeb odbył się na cmentarzu powązkowskim (kw. A38, rząd 4, miejsce 5).

Życie prywatne

Anna Skibińska była osobą o bogatym życiu osobistym. Dwukrotnie wstąpiła w związek małżeński, co znacząco wpłynęło na jej biografię. Pierwszy ślub zawarła w 1934 roku z porucznikiem dyplomowanym Wojska Polskiego, Marianem Rozwadowskim, który tragicznie zginął w Katyniu, będąc ofiarą zbrodni wojennej. Po stracie pierwszego męża, Anna ponownie wyszła za mąż, jej drugim mężem był generał Franciszek Skibiński.

Przypisy

  1. Marian Mieczysław Rozwadowski – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 26.03.2022 r.]
  2. Geneza i ewolucja Wydziału Wychowania Fizycznego w zarysie. „Newsletter”. nr 4/2019, s. 6, 2019. [dostęp 26.03.2022 r.]

Oceń: Anna Skibińska

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:12