Wojciech Korwin-Kossakowski

Wojsko i służby mundurowe

Wojciech Korwin-Kossakowski to postać o znacznym znaczeniu w historii Polski, urodzony 6 kwietnia 1896 roku w Sosnowcu, zyskał uznanie jako kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Jego życie zakończyło się tragicznie 2 lipca 1941 roku na Węgrzech.

Życiorys

Wojciech Korwin-Kossakowski przyszedł na świat 6 kwietnia 1896 roku. Ukończył szkołę średnią w Odessie, a następnie rozpoczął studia w Fryburgu. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. Podczas działań wojennych znalazł się w I Korpusie Polskim pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Służył w kompanii karabinów maszynowych 3 Dywizji Strzelców Polskich, której dowódcą był gen. Wacław Iwaszkiewicz.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę suwerenności, Wojciech wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na porucznika piechoty, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 85. lokatę. W latach 1923 i 1924 pełnił obowiązki oficera w 11 pułku piechoty stacjonującym w Tarnowskich Górach. W 1923 roku awansował na kapitana piechoty, ze starszeństwem również od 1 lipca tego samego roku.

W 1928 roku był oficerem 33 pułku piechoty w garnizonie Łomża, a następnie dołączył do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku, w którym przez wiele lat służył jako oficer mobilizacyjny. Przed 1938 rokiem zawarł związek małżeński.

Wybuch II wojny światowej zastał go w służbie. Brał udział w kampanii wrześniowej, gdzie odniósł rany w walkach pod Samborem. Po pewnym czasie, wraz z synem kpt. Mikołajem Korwin-Kossakowskim, zdołał przejść na Węgry. Wojciech zmarł 2 lipca 1941 roku, a jego miejsce spoczynku znalazło się na cmentarzu żołnierzy polskich w dzielnicy Rákoskeresztúr w Budapeszcie.

Jego syn Mikołaj, urodzony w 1923 roku, również został żołnierzem, biorąc udział w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich oraz 2 Korpusie. Zginął w Londynie w 1944 roku, chociaż według niektórych źródeł, zmarł podczas bitwy o Anglię w 1941 roku.

Ordery i odznaczenia

Wojciech Korwin-Kossakowski zdobył szereg zaszczytnych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w historię Polski. Wśród nich można wymienić:

  • medal Niepodległości, przyznany 9 listopada 1933 roku, który był wyróżnieniem za nieocenioną pracę na rzecz odzyskania niepodległości,
  • srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1936 roku,
  • medal Międzyaliancki, który również znalazł się w jego dorobku odznaczeń.

Przypisy

  1. Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 72. ISBN 83-918650-0-2.
  2. Wojciech Kossakowski-Korwin. nieobecni.com.pl. [dostęp 02.10.2015 r.]
  3. Józef Stachowicz: Apel poległych. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 71.
  4. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 3, 19.03.1936 r.
  5. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 201.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 49.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 48.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 366.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 363.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 422.

Oceń: Wojciech Korwin-Kossakowski

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:9