Zbigniew Babiński

---

Życiorys

Zbigniew Babiński przyszedł na świat w rodzinie Stanisława oraz Heleny z Borkowskich. Już jako młody uczeń w gimnazjum wykazał się znaczną kreatywnością, konstruując w 1912 roku w Milanówku dwupłatowy szybowiec, który niestety rozbił się podczas prób, gdy latał jako latawiec.

W 1913 roku stworzył kolejny model szybowca, tym razem również dwupłatowego, na którym zdołał przeprowadzić kilka krótkich lotów. W listopadzie 1918 roku włączył się aktywnie w akcję rozbrajania niemieckich żołnierzy. Dwa miesiące później, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wstąpił do polskiego lotnictwa wojskowego, gdzie służył jako podporucznik pilot w 1 eskadrze wywiadowczej w czasie wojny polsko-radzieckiej.

W jego obowiązkach było m.in. opracowywanie efektywnych metod ataków powietrznych z tak zwanym lotem koszącym przeciwko radzieckiej kawalerii. Jego odwaga i umiejętności zostały szczególnie uwidocznione 14 sierpnia 1920 roku, kiedy to przeprowadził atak na baterię artylerii pod Pułtuskiem, skutecznie ją rozpraszając.

W okresie międzywojennym Babiński kontynuował swoją służbę wojskową w różnych jednostkach lotniczych, w tym we Lwowie, Bydgoszczy, Dęblinie oraz Warszawie. W 1921 roku wstąpił do 1 pułku lotniczego, a później do Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa. W dniu 3 maja 1926 roku awansował na stopień kapitana, uzyskując 23. lokatę w korpusie oficerów aeronautycznych. W 1937 roku, w związku z utworzeniem korpusu oficerów lotnictwa, został zakwalifikowany do grupy technicznej, a w marcu 1939 pełnił służbę w 1 pułku lotniczym jako I oficer nadzoru technicznego w parku Bazy Lotniczej.

Babiński aktywnie uczestniczył w polskiej turystyce lotniczej. W 1922 roku wystartował w pierwszych w Polsce zawodach lotniczych – I Krajowym Locie Okrężnym, gdzie zajął 3. miejsce. Jako członek Aeroklubu Warszawskiego, przykładał dużą wagę do rozwoju turystyki lotniczej w Polsce. Testował różne samoloty, takie jak amatorski D-1 Cykacz (1925) oraz WZ-XI Kogutek (1927). W 1928 roku na Kogutku odbył pierwszy turystyczny rajd po Polsce, który liczył ponad 600 km.

Jego udział w II Krajowym Konkursie Awionetek w 1928 roku przyniósł mu 9. miejsce, a w III konkursie w 1930 roku musiał się wycofać. Posiadał samolot JD-2 (SP-ACA), którym zrealizował wiele lotów turystycznych, lądując w około 225 miejscowościach w Polsce. W 1936 roku nabył samolot RWD-7, który służył mu do 1938 roku, a później korzystał z prototypu RWD-16. Do 1937 roku odbył loty do około 400 przygodnych miejsc.

W lipcu 1930 roku brał udział w międzynarodowych zawodach Challenge 1930 na samolocie PWS-50, lecz nie zdołał ukończyć lotu okrężnego wokół Europy; przyczyny były różne: od zdyskwalifikowania za przekroczenie czasu, przez chorobę, aż po problemy z podwoziem samolotu.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, wykonał loty zwiadowcze na samolocie RWD-14 Czapla, ostatni raz 16 września. Tuż po agresji ZSRR na Polskę, w nocy z 17 na 18 września 1939 roku, został aresztowany przez sowietów i przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został przeniesiony do Katynia, gdzie zginął z rąk funkcjonariuszy NKWD, a jego ciało zostało pochowane na terenach Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.

Jego zidentyfikowane zwłoki podczas ekshumacji w 1943 roku nosiły numer 1958. W pudełku, które odnaleziono przy ciele, znajdowały się różne dokumenty, w tym karta szczepień oraz rozkazy. Figuruje również na liście wywózkowej z 1 kwietnia 1940 roku. Dnia 5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, mianował pośmiertnie Zbigniewa Babińskiego na stopień majora, a awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w czasie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W życiu osobistym jego żoną była Henryka, z którą Zbigniew doczekał się dwóch synów.

Ordery i odznaczenia

Wśród odznaczeń i wyróżnień przyznanych Zbigniewowi Babińskiemu, znajdują się znaczące osiągnięcia. Poniżej wypunktowane zostały kluczowe nagrody, które podkreślają jego wkład w służbę:

• Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 12 maja 1933,
• Polowa Odznaka Pilota nr 45, nadana 11 listopada 1928, „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”,
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii, nadany w Rumunii,
• Krzyż Kawalerski Orderu Lwa Białego, przyznany przez Czechosłowację,
• Odznaka Pilota Czechosłowacji, nadana 11 listopada 1937.

---

Oceń: Zbigniew Babiński

---