Antoni Kiedrzyński

---

Życiorys

Antoni Kiedrzyński przyszedł na świat 29 kwietnia 1897 roku w Sosnowcu, gdzie dorastał w rodzinie Zygmunta i Zofii. Już w młodym wieku, 6 czerwca 1915 roku, będąc alumnem seminarium duchownego, zdecydował się wstąpić do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 1. szwadronu kawalerii.

W marcu 19 marca 1916 roku jako żołnierz 3. szwadronu kawalerii trafił na leczenie do szpitala fortecznego nr 8 w Krakowie. Po zakończeniu kuracji wrócił do aktywnej służby, a jego nową jednostką był 6. szwadron 2 pułku ułanów. Lipiec 1917 roku przyniósł mu przeniesienie do Polskiego Korpusu Posiłkowego, gdzie zajmował się kadrową służbą kawalerii, szczególnie po kryzysie przysięgowym.

Jego dalsza służba nie była wolna od wyzwań. Po nieudanej próbie przejścia przez front pod Rarańczą w dniach 15–16 lutego 1918 roku, Kiedrzyński został internowany w Taracköz. 17 października 1919 roku, będąc podoficerem byłych Legionów Polskich, otrzymał awans na podporucznika w kawalerii, a jego praca obejmowała okres w Dowództwie Okręgu Generalnego Kielce.

Po wojnie zamieszkał w Warszawie, przy ul. Nowogrodzkiej 5 m. 1. Jego losy znów były związane z wojną w wrześniu 1939 roku, gdy brał aktywny udział w obronie Warszawy, pełniąc funkcję kwatermistrza 336 pułku piechoty. Po kapitulacji stolicy, znalazł się w niemieckiej niewoli, a swoje dni spędzał w Oflagach X A, X C oraz VI B Dössel, od 17 września 1942 roku.

Ordery i odznaczenia

Antoni Kiedrzyński został odznaczony wyjątkowymi nagrodami za swoje zasługi w walce o niepodległość Polski. Jego działalność była ceniona i zauważana przez władze.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 27 czerwca 1938, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych po raz czwarty – przyznany 28 września 1939 przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla.

---

Oceń: Antoni Kiedrzyński

---